ไม่มีผู้พิพากษารับรองฎีกา คดี “สุดใจ” ถูกตรวจพบระเบิดปิงปองช่วงชุมนุมดินแดง จำเลยเข้ารายงานตัวรับโทษจำคุก 1 ปี 6 เดือน

12 ต.ค. 2566 ที่ศาลอาญา “สุดใจ” (สงวนนามสกุล) ประชาชนวัย 53 ปี ประกอบอาชีพรับจ้างในโรงเกลือ และเป็นผู้ถูกดำเนินคดีจากการตรวจพบว่าครอบครองระเบิดปิงปอง ในช่วงวันที่มีการชุมนุม #ม็อบ6ตุลา64 บริเวณคอนโดแห่งหนึ่งย่านดินแดง เดินทางไปรายงานตัวต่อศาล หลังได้รับหมายแจ้งคำสั่งว่าไม่มีผู้พิพากษาอนุญาตให้ฎีกาในคดีของเขา ทำให้คดีสิ้นสุดลง ต้องรับโทษตามคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ ที่กำหนดโทษจำคุก 1 ปี 6 เดือน

สำหรับที่มาที่ไปของคดีนี้เกิดขึ้นในช่วงที่มีการชุมนุม #ทะลุแก๊ส ที่บริเวณสามเหลี่ยมดินแดงอย่างต่อเนื่อง โดยในช่วงคืนวันที่ 6 ต.ค. 2564 ต่อเช้าวันที่ 7 ต.ค. 2564 เจ้าหน้าที่ควบคุมฝูงชนมีการเข้าปิดล้อมและตรวจค้นบริเวณแฟลตดินแดงและใกล้เคียง ทำให้มีการจับกุมผู้ชุมนุมและประชาชนจำนวนกว่า 34 คนในวันดังกล่าว ไปที่ สน.ดินแดง (จนปัจจุบันมีในส่วนคดีของประชาชน 11 คน พนักงานอัยการมีคำสั่งไม่ฟ้องคดีไปแล้ว เนื่องจากเห็นว่าเจ้าหน้าที่ไม่มีพยานหลักฐานว่าเข้าร่วมการชุมนุม)

ในส่วนของสุดใจ ได้ถูกจับกุมในคืนวันที่ 6 ต.ค. เช่นกัน บริเวณคอนโดแห่งหนึ่งย่านดินแดงในช่วงเวลาหลังเคอร์ฟิว เวลาประมาณ 22.30 น. และเจ้าหน้าที่ระบุว่าตรวจพบระเบิดปิงปอง 3 ลูก ในกระเป๋าที่อยู่ในความครอบครองของเขา ทำให้สุดใจถูกจับกุมดำเนินคดีที่ สน.ดินแดง เช่นกัน โดยเขาถูกแจ้งข้อหามีวัตถุระเบิดในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต และข้อหาออกนอกเคหสถานในเวลาเคอร์ฟิว

ต่อมาวันที่ 7 ต.ค. สุดใจได้รับการประกันตัวในชั้นฝากขัง และวันที่ 27 ธ.ค. 2564 อัยการได้ยื่นฟ้องคดีต่อศาลอาญา โดยสุดใจให้การปฏิเสธข้อกล่าวหา

ฝ่ายเจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมฝูงชน ระบุว่าในคืนวันเกิดเหตุ ได้รับมอบหมายให้ไปตรวจค้นที่คอนโดดังกล่าว เนื่องจากมีผู้แจ้งข่าวว่ามีผู้มีอาวุธที่ใช้ก่อเหตุไว้ เมื่อเข้าไปในอาคาร เจ้าหน้าที่อ้างว่าพบจำเลยซ่อนตัวอยู่ และมีกระเป๋าสะพายอยู่ข้างตัว ก่อนตรวจพบวัตถุระเบิดดังกล่าวในกระเป๋า จึงได้จับกุมดำเนินคดี

ส่วนสุดใจให้การว่าในคืนนั้น เขาเดินทางไปพบเพื่อนที่คอนโดดังกล่าว และได้นั่งพูดคุยกับพนักงานรักษาความปลอดภัยที่ใต้อาคาร จากนั้นได้มีเจ้าหน้าที่ควบคุมฝูงชนประมาณ 20-30 นาย เข้ามาตรวจค้นในคอนโด และได้ตรวจค้นจับกุมเขา โดยให้นอนคว่ำหน้าลงที่พื้น ก่อนมีการนำกระเป๋าใบหนึ่งมาและอ้างว่าเป็นของจำเลย ขณะที่หลังจับกุม ตำรวจยังนำระเบิดปิงปองดังกล่าวไปตรวจลายนิ้วมือและสารพันธุกรรม แต่ก็ไม่พบลายนิ้วมือหรือสารพันธุกรรมของจำเลยแต่อย่างใด

ต่อมา ศาลอาญามีคำพิพากษาเมื่อวันที่ 17 ส.ค. 2565 โดยศาลเห็นว่าคำให้การของฝ่ายโจทก์มีน้ำหนักรับฟังได้ เป็นเจ้าพนักงานที่ปฏิบัติตามหน้าที่ ไม่รู้จักหรือมีสาเหตุโกรธเคืองกับจำเลย ขณะที่ฝ่ายจำเลยไม่ได้นำพยานเพื่อนหรือคนที่เกี่ยวข้องมาเบิกความ ไม่มีน้ำหนักเพียงพอ จึงเห็นว่าจำเลยกระทำความผิดตามฟ้อง ลงโทษจำคุกในข้อหาครอบครองวัตถุระเบิด 2 ปี ข้อหาฝ่าฝืนเคอร์ฟิว จำคุก 3 เดือน การนำสืบของจำเลยเป็นประโยชน์ต่อการพิจารณา จึงลดโทษให้หนึ่งสาม คงเหลือโทษจำคุก 1 ปี 6 เดือน

หลังมีคำพิพากษา สุดใจยังได้รับการประกันตัวระหว่างอุทธรณ์ โดยศาลกำหนดเงื่อนไขให้ใส่กำไล EM และห้ามออกนอกเคหสถานระหว่างเวลา 15.00-05.00 น. ของวันใหม่ ทำให้ในช่วงที่ผ่านมาเขาต้องติดกำไลดังกล่าวเรื่อยมา แต่ศาลอนุญาตให้เปลี่ยนเวลาออกนอกเคหสถาน เป็นระหว่าง 18.00-05.00 น. ในเวลาต่อมา

จากนั้น วันที่ 25 พ.ค. 2566 ศาลอุทธรณ์มีคำพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น โดยพิจารณาในลักษณะคล้ายกับศาลชั้นต้น และสุดใจยังได้รับการประกันตัวระหว่างฎีกา

หลังจากนั้น ในการยื่นฎีกาต่อศาล ไม่มีผู้พิพากษาทั้งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์อนุญาตให้ฎีกา เนื่องจากตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 กำหนดว่าในคดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลล่างหรือเพียงแต่แก้ไขเล็กน้อย และให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกินห้าปี ห้ามมิให้คู่ความฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง และศาลเห็นว่าข้อความที่ตัดสินนี้ไม่ใช่ปัญหาสำคัญอันควรสู่ศาลสูงสุด จึงไม่อนุญาตให้จำเลยฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ทำให้คดีสิ้นสุดลง

ล่าสุด ศาลอาญาได้ออกหมายให้เขามารายงานตัว และรับโทษตามคำพิพากษา เขาจึงไปรายงานตัวและถูกนำตัวไปคุมขังที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ

ทั้งนี้ สุดใจพื้นเพเป็นคนจังหวัดยโสธร เขาระบุว่าเคยเข้าร่วมการชุมนุมของคนเสื้อแดงช่วงปี 2552-53 จนเคยถูกดำเนินฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ในช่วงสลายการชุมนุมของคนเสื้อแดงปี 2553 โดยปัจจุบันคดีสิ้นสุดไปแล้ว

ส่วนในช่วงการชุมนุมตั้งแต่ปี 2563 สุดใจเข้าร่วมกิจกรรมของคนรุ่นใหม่ด้วยตามที่มีโอกาส โดยไม่ได้สังกัดกลุ่มใด เขาถูกดำเนินคดีทั้งหมด 2 คดี ได้แก่ คดีครอบครองระเบิดปิงปองนี้ และคดีร่วมหมู่บ้านทะลุฟ้า ซึ่งเขาเป็นหนึ่งใน 67 คน ที่ถูกเจ้าหน้าที่จับกุมไปด้วยในช่วงเช้าวันที่ 28 มี.ค. 2564 ปัจจุบันคดียังอยู่ระหว่างสืบพยานในศาล