จำคุก 24 ปี “อาย” กันต์ฤทัย คดี ม.112 เหตุโพสต์เฟซบุ๊ก 8 โพสต์ ก่อนลดเหลือ 8 ปี 48 เดือน ไม่รอลงอาญา เข้าเรือนจำทันทีระหว่างรอผลประกัน

วันที่ 27 ส.ค. 2567 ศาลอาญานัดฟังคำพิพากษาในคดีของ “อาย” กันต์ฤทัย คล้ายอ่อน ประชาชนและแม่ลูกหนึ่งวัย 33 ปี ซึ่งถูกฟ้องในข้อหาตามมาตรา 112 และ พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ มาตรา 14 (3) กรณีถูกกล่าวหาว่าโพสต์เฟซบุ๊กรวม 8 โพสต์ โดยมีเนื้อหาบิดเบือน ให้ร้าย ล้อเลียน เสียดสี รัชกาลที่ 9 และรัชกาลที่ 10 ในช่วงวันที่ 8 ก.พ. – 1 เม.ย. 2565

คดีนี้มี พ.ต.ท.แทน ไชยแสง ตำรวจสันติบาล เป็นผู้กล่าวหา ในชั้นสอบสวนกันต์ฤทัยให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา ต่อมา พนักงานอัยการยื่นฟ้องคดีนี้ต่อศาลอาญาในวันที่ 12 พ.ค. 2566 แต่ก่อนเริ่มการสืบพยาน กันต์ฤทัยได้ขอถอนคำให้การเดิมที่ให้การปฏิเสธ และให้การใหม่เป็นรับสารภาพตามฟ้อง ศาลจึงมีคำสั่งให้พนักงานคุมประพฤติสืบเสาะและพินิจจำเลย และนัดฟังคำพิพากษาเป็นวันนี้

ย้อนกลับไปในช่วงปี 2565 ก่อนที่กันต์ฤทัยจะได้รับหมายเรียกในคดีนี้ เธอเคยถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจสันติบาลจำนวน 8 นาย ไปติดตามตัวถึงห้องพัก อ้างว่าได้โพสต์เฟซบุ๊กเข้าข่ายตามมาตรา 112 และ พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ ต้องการเจรจาตกลงไม่ให้โพสต์ลักษณะเช่นนี้อีกและต้องการให้ปิดบัญชีเฟซบุ๊ก ก่อนตำรวจจะพาตัวเธอไป สน.ลาดพร้าว โดยไม่มีหมายใดๆ แต่สุดท้าย ตำรวจได้ทิ้งเธอไว้และขับรถหนีออกไป เธอจึงลงบันทึกประจำวันเกี่ยวกับเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ไว้ที่ สน.ลาดพร้าว

หลังจากนั้นวันที่ 1 ก.ค. 2565 ได้มีเจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบจำนวนกว่า 6 นาย ระบุเป็นเจ้าหน้าที่สายสืบจาก สน.ลาดพร้าว นำหมายค้นออกโดยศาลอาญา เข้าตรวจค้นห้องพักของกันต์ฤทัย โดยได้มีการตรวจยึดคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือของเธอไป รวมทั้งสอบถามข้อมูลสมุดบัญชีธนาคารด้วย

ศาลพิพากษาจำคุก 8 กรรม รวม 24 ปี ก่อนลดเหลือราว 12 ปี

ณ ห้องพิจารณาคดีที่ 714 เวลาประมาณ 09.40 น. ผู้พิพากษาอ่านรายงานการสืบเสาะและพินิจ ซึ่งมีสาระสำคัญว่า จำเลยป่วยเป็นโรคซึมเศร้า เข้ารับการรักษาครั้งแรกเมื่อปี 2562 และได้รับยาเพื่อทานเป็นประจำทุกวัน โดยหากอาการของโรคกำเริบจำเลยจะมีอารมณ์ดิ่ง

จากนั้นผู้พิพากษาได้อ่านคำพิพากษา ซึ่งมีเนื้อหาโดยสรุปว่า คดีนี้จำเลยถูกฟ้องว่ากระทำความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 และ พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ มาตรา 14 (3) รวม 8 กรรม เห็นว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง ให้ลงโทษทุกกรรมเป็นกระทงความผิดไป การกระทำของจำเลยเป็นกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษตามมาตรา 112 ซึ่งเป็นกฎหมายบทที่มีโทษหนักที่สุด จำคุกกรรมละ 3 ปี รวม 8 กรรม จำเลยให้การรับสารภาพ เป็นประโยชน์ต่อการพิจารณาคดี ลดโทษให้กระทงละกึ่งหนึ่ง คงจำคุกกรรมละ 1 ปี 6 เดือน รวมจำคุกทั้งสิ้น 8 ปี 48 เดือน ไม่มีเหตุให้รอการลงโทษ

ภายหลังผู้พิพากษาอ่านคำพิพากษาแล้วเสร็จ กันต์ฤทัยยังอยู่ในห้องพิจารณาคดีต่ออีกครู่หนึ่งเพื่อพูดคุยกับครอบครัว เพื่อน และประชาชนที่เดินทางมาร่วมฟังคำพิพากษา สุดท้ายเธอเข้าสวมกอดกับคนรัก พร้อมกับร่ำลากันด้วยน้ำตา จากนั้นเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์จึงเดินเข้ามาควบคุมตัวเธอให้เดินออกจากห้องพิจารณาคดีไปพร้อมกัน โดยระหว่างทางเดินยังคงมีเพื่อนและประชาชนเข้าสวมกอดและจับมือให้กำลังใจอยู่เป็นระยะ ๆ

ทั้งนี้ ทนายความได้ยื่นประกันกันต์ฤทัยระหว่างอุทธรณ์ด้วยหลักทรัพย์ 600,000 บาท จากกองทุนราษฎรประสงค์ ต่อมา ศาลอาญามีคำสั่งส่งคำร้องให้ศาลอุทธรณ์เป็นผู้พิจารณา ซึ่งคาดว่าใช้เวลา 2-3 วัน ระหว่างนี้กันต์ฤทัยจะถูกส่งตัวไปคุมขังที่ทัณฑสถานหญิงกลางเพื่อรอฟังคำสั่ง ส่งผลให้ผู้ต้องขังคดีทางการเมืองเพิ่มขึ้นอีก 1 ราย เป็นอย่างน้อย 43 ราย ในจำนวนนี้เป็นคดีมาตรา 112 เกินครึ่ง คือ 29 ราย

ระหว่างถูกคุมขังเพื่อรอฟังผลคำสั่งประกัน กันต์ฤทัยมีความกังวลว่าจะไม่ได้รับยารักษาโรคซึมเศร้า ซึ่งจะต้องรับประทานต่อเนื่องทุกวัน เนื่องจากการฝากยารักษาโรคเข้าไปในเรือนจำนั้นจะต้องใช้เวลาสำหรับขั้นตอนคัดกรองและดำเนินการของเจ้าหน้าที่มากกว่า 1 วันขึ้นไป หรือในบางกรณีต้องเข้ารับการตรวจโดยแพทย์ในเรือนจำเพื่อขอรับยารักษาใหม่ หากเป็นกรณีหลังอาจใช้เวลามากถึง 1 สัปดาห์ อีกทั้งกันต์ฤทัยยังมีความกังวลเกี่ยวกับชีวิตและความเป็นอยู่ของลูกชายวัย 11 ขวบเศษอีกด้วย

นอกจากคดีนี้แล้ว กันต์ฤทัยยังมีคดีมาตรา 112 อีกคดีหนึ่ง ซึ่งมี อานนท์ กลิ่นแก้ว จากกลุ่มศูนย์รวมประชาชนปกป้องสถาบัน (ศปปส.) เป็นผู้กล่าวหาไว้ที่ บก.ปอท. เมื่อปี 2565 จากกรณีโพสต์เฟซบุ๊ก 2 ข้อความ ปัจจุบันคดีนี้ยังอยู่ในชั้นสอบสวน

ต่อมา วันที่ 28 ส.ค. 2567 ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่ให้ประกันกันต์ฤทัยระหว่างอุทธรณ์ ระบุว่า “พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ข้อหามีอัตราโทษสูง จำเลยให้การรับสารภาพ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุก 8 ปี 48 เดือน มีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยจะหลบหนี ส่วนที่จำเลยอ้างว่าเจ็บป่วย (โรคซึมเศร้า) นั้น กรมราชทัณฑ์สามารถดูแลจัดการให้ได้ ตามพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. 2560 มาตรา 55 จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง” (เพิ่มเติมข้อมูลเมื่อวันที่ 29 ส.ค. 2567)