“แค่อยู่เฉยๆ ก็จะเป็นลมแล้ว” อดอาหารวันที่ 6 บุ้ง-ใบปอน้ำหนักลด มือเริ่มสั่น-อ่อนเพลีย-หน้ามืด

7 มิ.ย. 2565 ทนายความได้เข้าเยี่ยม “ใบปอ” และ “บุ้ง” เนติพร ผ่านการวิดีโอคอนเฟอร์เรนซ์อีกครั้ง หลังจากทั้งคู่เริ่มอดอาหารประท้วงตั้งแต่วันที่ 2 มิ.ย. ที่ผ่านมา เพราะศาลมีคำสั่งไม่ให้ประกันตัว โดยจนถึงขณะนี้พวกเธออดอาหารเข้าสู่วันที่ 6 ขณะเดียวกันก็ถูกคุมขังอยู่ที่ทัณฑสถานหญิงกลางเป็นเวลา 36 วันแล้ว

บุ้งเล่าว่า นับตั้งแต่ถูกส่งตัวเข้าเรือนจำเมื่อวันที่ 3 พ.ค. 2565 น้ำหนักตัวของเธอลดลงไปประมาณ 5 กิโลกรัม คาดว่าที่น้ำหนักลดฮวบลงเยอะขนาดนี้เป็นเพราะตั้งแต่เข้าเรือนจำ เธอมีอาการเครียดจนกินอาหารได้น้อย เพียงวันละ 1 มื้อเท่านั้น อีกทั้งเมื่อเริ่มอดอาหารก็ไม่ได้กินน้ำหวานหรือนมเลย เพราะบุ้งแพ้นม เมื่อทานแล้วจะมีอาการท้องเสีย โดยทานได้เฉพาะน้ำเปล่า เครื่องดื่มเกลือแร่ และน้ำผลไม้เท่านั้น ซึ่งเป็นของเหลวที่ให้พลังงานน้อย เธอจึงมีอาการเพลียอย่างมากตั้งแต่วันที่เริ่มอดอาหาร วันนี้บุ้งจึงมีอาการมือสั่นเพิ่มขึ้นมาด้วย โดยยังเป็นเฉพาะมือข้างซ้ายข้างเดียว

ส่วนใบปอเล่าว่า นับตั้งแต่เข้ามาในเรือนจำน้ำหนักตัวลดลงไปประมาณ 1 กิโลกรัม ตั้งแต่เริ่มอดอาหารถึงตอนนี้เธอมีอาการอ่อนเพลียเช่นเดียวกับบุ้ง ตอนนี้ทั้งสองคนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วแบบปกติ ต้องค่อยๆ เปลี่ยนอิริยาบถอย่างช้าๆ ไม่ว่าจะลุกหรือนั่ง ไม่เช่นนั้นแล้วจะหน้ามืดและล้มลงได้

ทั้งสองเล่าอีกว่า ตั้งแต่เมื่อวาน (6 มิ.ย. 2565) พยาบาลได้เริ่มเข้ามาตรวจเช็คร่างกายพวกเธอเป็นวันแรก โดยมีการวัดอุณหภูมิร่างกาย วัดความดันโลหิต ชั่งน้ำหนักตัว และสอบถามว่ายังขับถ่ายปัสสาวะ-อุจจาระได้เป็นปกติหรือไม่ รวมถึงมีอาการแทรกซ้อนอื่นๆ ร่วมด้วยหรือไม่

ใบปอยังเล่าอีกว่า ตอนนี้เธอทั้งสองคนพยายามใช้แรงให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ และพูดเปรยว่า “ขนาดอยู่เฉยๆ ยังจะเป็นลมเลย”

ทั้งนี้ ระหว่างการสนทนาพยาบาลได้เรียกบุ้งไปตรวจอาการมือสั่นชั่วขณะ หลังเธอแจ้งกับเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ว่าวันนี้เริ่มมีอาการมือด้านซ้ายสั่นเพียงข้างเดียว โดยก่อนหน้านี้เธอเล่าว่าไม่เคยเป็นมาก่อนและตลอดการสนทนาเธอยังหยิบยาดมขึ้นมาดม บรรเทาอาการอ่อนเพลียและหน้ามืออยู่เป็นระยะๆ อีกด้วย

อ่านประเด็นการอดอาหารเพิ่มเติม

จากไผ่ถึงตะวัน: ทบทวนปฏิบัติการ 18 ราษฎร “อดอาหาร” เพื่อประท้วง-เรียกร้อง-ต่อต้าน ให้รัฐและตุลาการมอบความยุติธรรมกลับคืน

วางชีวิตเป็นเดิมพัน: พลังของการอดอาหารประท้วง กลไกการทำงานในฐานะปฏิบัติการทางการเมือง ผลลัพธ์และการตอบสนองจากรัฐ

กรพินธุ์ พัวพันสวัสดิ์: เมื่อถูกรัฐกักขัง การทรมานร่างกายด้วยการ “อดอาหาร” จึงเป็นอาวุธอย่างสุดท้ายของประชาชน