'บุ้ง - ใบปอ' อดอาหารเข้าวันที่ 5 หลังศาลไม่ให้ประกันตัว อยากให้รู้ว่ายังสู้อยู่ในนี้

เรากลับมาเยี่ยมบุ้งและใบปออีกครั้ง หลังจากวันที่ 2 มิถุนายน 2565 ทั้งสองคนมีนัดสอบคำให้การ ในคดีทำโพลขบวนเสด็จ ซึ่งอัยการยื่นฟ้องกล่าวหาว่าการทำโพล“คุณคิดว่า ขบวนเสด็จสร้างความเดือดร้อนรำคาญหรือไม่” เป็นความผิดตามมาตรา 112 ประมวลกฎหมายอาญา โดยทีมทนายความได้ยื่นประกันอีกครั้ง

แต่ศาลอาญากรุงเทพใต้ยังคงไม่อนุญาต ด้วยเหตุผล “พิเคราะห์แล้วเห็นว่าศาลเคยให้โอกาสปล่อยตัวชั่วคราวจำเลยที่ 2 – 3 ในระหว่างพิจารณาแต่จำเลยที่ 2 – 3 กระทำผิดเงื่อนไขที่ศาลกำหนด โดยความยินยอมของจำเลยที่ 2 – 3 ที่จะปฏิบัติตาม จะเป็นเหตุให้ศาลมีคำสั่งเพิกถอนการขอปล่อยตัวชั่วคราว เมื่อวันที่ 3 พ.ค 2565 ดังนั้นหากศาลปล่อยตัวชั่วคราว จึงเกรงว่าจำเลยที่ 2 – 3 จะไปก่อเหตุอันตรายประการอื่น ตามคำร้องประกอบการขอปล่อยตัวชั่วคราว จึงไม่มีเหตุสมควรอนุญาต ให้ยกคำร้อง” (อ่านรายงานข่าว)

เราคุยกันเรื่องผลการประกัน คำสั่งศาล และการขอประตัวในครั้งต่อไป “วันนั้นเราทราบผลเร็วมาก ยื่นประกันตอนเที่ยงๆ บ่ายๆ รอไม่นานก็ทราบผลแล้ว ตอนนั่งรถกลับมา เราเครียดมาก จากเดิมที่มีความหวังว่าจะได้ประกัน เพราะเพื่อนๆ เริ่มได้ประกันแล้ว เลยตัดสินใจที่จะอดอาหารประท้วง อยากให้รู้ว่าเรายังสู้อยู่ในนี้ 35 วันแล้วที่เราต้องอยู่ในนี้”

เราสอบถามว่าอาการทั้งสองคนเป็นอย่างไร “ตอนนี้มีอาการเพลีย แต่ยังทานน้ำ ทานนมอยู่ แต่ถ่ายเหลว และเริ่มมีอาการปวดท้อง” ใบปอบอกว่าเธอ “เครียด ปวดหัว ต้องขอยาแก้ปวดทานทุกวัน มา 2-3 วันแล้ว” ทั้งสองคนยืนยันกับเราว่า ได้เริ่มอดอาหารแล้วตั้งแต่วันที่ 2 มิถุนายน ที่ผ่านมาหลังจากกลับมาจากศาล โดยทานนมและน้ำผลไม้เท่านั้น แต่ไม่ทานอาหารแต่ละมื้อ และ “จะอดอาหารจนกว่าจะได้ปล่อย”

สองคนแจ้งว่า ทางเรือนจำทราบเรื่องเธอทั้งสองคนเริ่มอดอาหารแล้ว แต่ยังไม่มีการตรวจร่างกายใดๆ

อีกทั้งในวันนี้ ทั้งสองคนยังได้เขียนจดหมายมาเพื่อสื่อสารกับเพื่อนๆ ข้างนอกโดยตรง

…………..

สวัสดีค่ะ

วันนี้เป็นวันที่ 5 แล้วที่บุ้งและใบปออดอาหาร พวกเรารู้สึกอ่อนเพลีย ปวดหัวในช่วงกลางวันเพราะอากาศร้อน ส่วนใบปอค่อนข้างแย่เพราะหิวตลอดเวลา ปกติแล้วใบปอเป็นคนกินเก่งมาก การประกาศอดอาหารของใบปอจึงเป็นทางเลือกสุดท้ายแล้วจริงๆ

หลังจากรู้ว่าพวกเราสองคนไม่ได้ประกันตัวในวันที่ 2 มิถุนายนที่ผ่านมาทำให้บุ้งและใบปอเลือกที่จะอดอาหาร ทั้งๆ ที่ปกติแล้วความสุขของใบปอคือการได้กินอาหารอร่อย ทำให้บุ้งรู้สึกหดหู่ทุกครั้งที่เห็นใบปอหิว

การที่เราเลือกจะทำโพลแสดงความคิดเห็น ทำให้บุ้งและใบปอเสียอะไรไปมากจริงๆ อย่างไรก็ตามจุดยืนของเรายังมั่นคงและไม่สั่นคลอน

ขอบคุณกำลังใจจากทุกคนที่เราได้รับในวันที่ไปศาลนะคะ ต่อลมหายใจไปได้อีกมากจริงๆ วันนั้นบุ้งเห็นแม่ๆ ที่ยืนหยุดขังหน้าเรือนจำ บุ้งและใบปอคิดไว้เยอะมาก ว่าจะสื่อสารผ่านรถผู้ต้องขังไปว่าอะไรบ้าง แต่พอเห็นแม่ๆพี่ๆ วิ่งตามมันจุก เสียใจ ตื้นตันปนกันไปหมดจนพูดไม่ออก บวกกับใบปอโดน sexual harassment โดยผู้ต้องขังชายในรถด้วย พวกเขาพยายามคุกคาม ถามชื่อ เรียกชื่อ พยายามคุยหยอกล้อ พูดจาแทะโลม สำรวจร่างกายทำให้ใบปอรู้สึกอึดอัด ไม่ปลอดภัย กลัว กังวลจนทำอะไรไม่ถูก ทำให้วันนั้นเราไม่ได้ตะโกนสื่อสารออกไป

ตอนนี้บุ้งและใบปอสามารถนอนหลับได้มากขึ้นแล้ว เพราะหนังสือที่พี่ทนายส่งมาให้ ก่อนหน้านี้เราสะดุ้งตื่นทุกชั่วโมง นอนไม่ได้จนเพื่อนในห้องขังยังเป็นห่วงว่าเราสองคนได้พักผ่อนบ้างหรือเปล่า ขอบคุณพี่ๆ ทนายทุกคนมากๆ นะคะ ไว้บุ้งกับใบปอจะเขียนเล่าการใช้ชีวิตในเรือนจำมาอีกนะคะ

บุ้งและใบปอ

ทัณฑสถานหญิงกลาง

6 มิ.ย. 2565

———————

อ่านประเด็นการอดอาหารเพิ่มเติม

ข่าวหรือบทความที่เกี่ยวข้อง

Admin20

Admin20

Admin20

Admin20