“วิจิตร” ผู้ต้องขังคดี พ.ร.บ.คอมฯ ถูกส่งเข้า รพ.ราชทัณฑ์ พบปอดติดเชื้อ เสนอแก้ปัญหาอากาศถ่ายเทและที่นอนในเรือนจำ

วันที่ 5 มิ.ย. 2568 ทนายเดินทางไปที่โรงพยาบาลราชทัณฑ์ เพื่อเข้าเยี่ยม “วิจิตร” อดีตผู้รับเหมาก่อสร้างวัย 59 ปี ผู้ต้องขังทางการเมืองที่เผชิญข้อหาตาม พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ มาตรา 14 (2) รวม 10 กรรม จากการโพสต์ข้อความบนเฟซบุ๊กพร้อมภาพประกอบทั้งสิ้น 10 โพสต์ ในช่วงปี 2557-2558 โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับการเมืองในช่วงหลังรัฐประหารในขณะนั้น และมีบางโพสต์พาดพิงถึงสถาบันกษัตริย์

ย้อนไปเมื่อวันที่ 18 มี.ค. 2568 ศาลอาญาพิพากษาลงโทษจำคุกกระทงละ 2 ปี รวม 10 กรรม เป็นจำคุก 20 ปี ให้การรับสารภาพ ลดโทษเหลือจำคุก 10 ปี ไม่รอลงอาญา ก่อนวิจิตรจะถูกส่งตัวเข้าเรือนจำ โดยไม่ได้รับประกันตัวในชั้นอุทธรณ์

การพบกันครั้งนี้ เกิดขึ้นจากปัญหาสุขภาพในเรือนจำเมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา ทำให้ถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลราชทัณฑ์ ก่อนตรวจเอกซเรย์พบว่าเขามีอาการปอดติดเชื้อ และติดเชื้อในกระแสเลือด หลังได้รับการรักษาจนร่างกายค่อย ๆ ฟื้นฟูขึ้น วิจิตรบอกเล่าถึงปัญหาจากการย้ายจากเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ มาที่เรือนจำกลางคลองเปรม การที่ต้องเปลี่ยนที่นอน โดยเฉพาะย้ายมาในที่แออัด ทั้งมีคนเข้าออกขึ้นบ่อยกว่าเดิม อาจส่งผลกระทบต่อการติดเชื้อโรคได้ง่าย

เพื่อแก้ไขปัญหานี้ เขาเสนอแนวทางปรับปรุงสภาพแวดล้อมในเรือนจำ ได้แก่ การปรับปรุงระบบการถ่ายเทอากาศในห้องนอนให้ดีขึ้น และการเปลี่ยนวัสดุที่นอนให้สามารถทำความสะอาดได้ง่ายกว่าเดิม เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อโรค วิจิตรย้ำว่าแม้เป็นผู้ต้องขัง แต่สิทธิในการได้รับสุขลักษณะที่ดีเพื่อป้องกันโรคร้ายแรงที่อาจถึงแก่ชีวิต ยังคงเป็นสิทธิพื้นฐานที่ไม่ควรถูกละเลย

_______________________________________

วิจิตรนั่งรอในห้องเยี่ยม ด้วยชุดสีขาวที่หลวมกว่าตัว หลังมือทั้งสองข้างมีรอยของอุปกรณ์สำหรับใส่สายน้ำเกลือ และในมือเขาถือถุงปัสสาวะ ก่อนจะเล่าถึงเหตุการณ์เริ่มต้นในวันจันทร์ที่ผ่านมา เมื่อเริ่มมีอาการตัวร้อน วิงเวียนศีรษะ เจ็บหน้าอก หัวหน้าห้องเรียกเจ้าหน้าที่และพยาบาลผู้ช่วยมาตรวจ พบว่าเขามีไข้สูงถึง 38-39 องศาเซลเซียส จึงได้รับยาบรรเทาอาการและกลับไปพักที่ห้องนอน

แต่วิกฤตที่แท้จริงมาถึงในวันอังคาร เมื่ออาการแย่ลงอย่างรุนแรง “ผมรู้สึกจะวูบ ตาพร่ามัว มองเห็นแค่ 50%” ผู้ต้องขังคนอื่นต้องช่วยพยุงเดิน และเมื่อเจ้าหน้าที่เห็นอาการที่หนักขึ้น ผู้บัญชาการแดนจึงอนุญาตให้ส่งตัวไปยังโรงพยาบาลโดยด่วนในช่วงหกโมงเช้า

ที่โรงพยาบาลราชทัณฑ์ กระบวนการรักษาเริ่มจากตรวจหาโควิด-19 ให้ผลลบ วัดความดันซึ่งความดันต่ำ กระทั่งฉายรังสีเอกซเรย์ เผยให้เห็นว่าวิจิตรมีอาการปอดติดเชื้อและติดเชื้อในกระแสเลือด แม้แพทย์จะไม่ระบุชนิดของเชื้อที่แน่ชัด แต่การรักษาได้เริ่มขึ้นทันที ด้วยการให้น้ำเกลือที่หลังมือข้างขวา ยาฆ่าเชื้อทางหลังมือข้างซ้าย รวมถึงยาเลือดหนึ่งกระปุกและยาแก้ไอ

“ในวันแรกที่มาถึงผมไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย” เขาเล่าถึงช่วงวิกฤต ทำให้ต้องใส่สายปัสสาวะเพื่อช่วยในการขับถ่าย ทั้งการติดเชื้อในกระแสเลือดเป็นอาการที่อันตรายถึงชีวิต หากไม่ได้รับการรักษาที่รวดเร็วและถูกต้อง

ภายในเวลาไม่กี่วัน การรักษาได้ผล วิจิตรสามารถเดินได้ปกติ สายตาที่เคยพร่ามัวกลับมาชัดขึ้น อาการเจ็บหน้าอกหายไป จากการสังเกตโดยรวม สีหน้าของเขาค่อนข้างดูปกติคล้ายเดิม ไม่มีอาการเสียงแหบ หรือไอ พูดได้ชัดถ้อยชัดคำและเล่าเรื่องต่าง ๆ ได้

“ผมขอชื่นชมครับเจ้าหน้าที่ ผบ.แดน รวมทั้งแพทย์ที่ให้การรักษาที่ดี และทันท่วงที” วิจิตรกล่าวด้วยความขอบคุณที่จริงใจ การที่ทุกคนเต็มที่กับการรักษา ทำให้เขาสามารถเข้าถึงการรักษาที่รวดเร็วและตรงอาการ

วิจิตรเล่าย้อนว่า เขาเริ่มมีอาการป่วยเล็กน้อยตั้งแต่อยู่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ แต่ได้รับเพียงยาบรรเทาอาการ เมื่อถูกย้ายมาเรือนจำกลางคลองเปรม เขาอยู่แดนกักตัว เป็นเวลา 5 วัน แม้จะไม่ได้ป่วย แต่ได้พบผู้ต้องขังอื่นที่ป่วยและไอตลอด “ทำให้ผมอาจจะได้รับเชื้อตั้งแต่นั้นมาก็ได้ครับ” เขาวิเคราะห์

หลังจากกักตัวครบ เขาถูกย้ายลงแดนแรกรับ หรือ แดน 6 ที่นั่น เขามีอาการไอเล็กน้อยมาตลอด และเนื่องจากเป็นแดนแรกรับ ทำให้มีผู้ต้องขังมาใหม่เสมอ วิจิตรต้องย้ายห้องนอนถึงสองครั้ง จนมาอยู่ห้องที่มีผู้ต้องขัง 25 คน

“ภายในห้องนอนนั้น สภาพแวดล้อมภายในไม่เอื้อด้วยครับ” วิจิตรอธิบายถึงปัญหา สภาพห้องที่แออัด อากาศถ่ายเทไม่สะดวก และภูมิต้านทานของร่างกายแต่ละคนที่แตกต่างกัน “หากอยู่ด้วยกันไปนาน ๆ ผมก็อาจจะติดเชื้อจากเขาได้ ให้ลองนึกสภาพห้องอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยม มีพัดลมในห้องจำนวน 3 ตัว และอากาศถ่ายเทไม่สะดวก หากคนใดคนหนึ่งป่วย เชื้อเหล่านั้นก็จะกระจายอยู่ภายในห้อง ถูกลมพัดวนเวียนในพื้นที่เพียงแค่นั้น”

แม้อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก อดีตผู้รับเหมาก่อสร้างอย่างวิจิตร ซึ่งมีประสบการณ์การก่อสร้างอาคาร ได้เสนอแนะปัญหาหลักสองข้อ เริ่มจากปัญหาการถ่ายเทอากาศ เขาฉายภาพว่าแม้การออกแบบห้องนอนจะดี มีลักษณะโถงสูงและโดมปิดท้าย แต่ช่องระบายอากาศอยู่สูงเกินไป เมื่อมวลอากาศร้อนลอยขึ้นสูง อากาศจากภายนอกเข้ามาแทนที่ไม่ได้ เขาเสนอให้ปรับแก้ช่องระบายอากาศให้ไม่สูงจนเกินไป การปรับแก้นั้นใช้งบประมาณไม่เยอะมาก แต่ส่งผลดีทำให้อากาศถ่ายเทสะดวก ลดปัญหาผู้ต้องขังเจ็บป่วย

ส่วนปัญหาความสะอาดของที่นอน ที่นอนที่มีลักษณะคล้ายโฟมขึ้นรูป คลุมด้วยผ้าบาง ๆ ที่ซับน้ำ เมื่อทำความสะอาดด้วยผ้าชุบน้ำแล้ว จะมีความชื้นหลงเหลือและแห้งไม่ทันท่วงที เขาเสนอให้เปลี่ยนจากผ้าคลุมที่ซับน้ำเป็นผ้าใบ “อย่างน้อยก็ทำความสะอาดได้ง่ายกว่า และจะลดเรื่องของการสะสมของเชื้อโรคได้ด้วยครับ”

วิจิตรกล่าวในช่วงท้ายว่า “แม้ผมจะเป็นผู้ต้องขัง แต่ผมไม่ควรถูกละเลยในเรื่องของสุขลักษณะที่สะอาด หากมีผู้ต้องขังที่ป่วยเช่นเดียวกับผม และภูมิต้านทานร่างกายของผู้ต้องขังคนนั้นต่ำกว่าผม การติดเชื้อในกระแสเลือดส่งผลให้ถึงแก่ชีวิตได้นะครับ” เขาย้ำว่าอย่างน้อยในเรื่องความสะอาดของเรือนจำควรได้รับการใส่ใจที่ดีกว่านี้

ก่อนกล่าวทิ้งท้ายด้วยประโยคขอบคุณ “ขอบคุณที่ทุกคนคอยให้ความช่วยเหลือ คอยดูแล และคอยใส่ใจครับ ทำให้ผมยังมีกำลังใจเป็นอย่างมาก”

จนถึงปัจจุบัน (6 มิ.ย. 2568) วิจิตรถูกคุมขังระหว่างต่อสู้คดีชั้นอุทธรณ์มาแล้ว 80 วัน

อ่านเนื้อหาที่เกี่ยวข้อง

นิทานปลาดาวและการปรับตัวของ “วิจิตร” ผู้ต้องขังคดี พ.ร.บ.คอมฯ หลังถูกย้ายไปเรือนจำคลองเปรม

“วิจิตร”: เมื่อเด็กชายในสงครามคอมมิวนิสต์ ผู้สร้างโบสถ์วิหาร ต้องเผชิญคดีการเมือง