บันทึกเยี่ยม ‘น้ำ’ วารุณี: เข้าใจและยอมรับสถานการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ได้ดีขึ้น

วันที่ 15 พ.ย. 2566 ที่ทัณฑสถานโรงพยาบาลราชทัณฑ์ ทนายความเข้าเยี่ยม ‘น้ำ’ วารุณี ผู้ต้องขังคดีมาตรา 112 ที่ถูกศาลอาญาพิพากษาจำคุก 1 ปี 6 เดือน และไม่ได้รับการประกันตัวระหว่างอุทธรณ์คำพิพากษาเรื่อยมา ตั้งแต่วันที่ 28 มิ.ย. 2566 ทำให้ถูกคุมขังมาเกือบจะ 5 เดือนแล้ว

น้ำดูเริ่มทำใจได้ที่ต้องอยู่ในเรือนจำโดยไม่ทุกข์ทนเหมือนช่วงแรก ๆ พร้อมทั้งตัดสินใจว่ายังมีเวลาที่จะรอคำพิพากษาอุทธรณ์อีกหน่อย ยังไม่จำเป็นต้องรีบร้อนที่จะถอนอุทธรณ์ จากที่ก่อนหน้านี้เธอหมดหวังเรื่องการประกันตัวและกำลังพิจารณาเรื่องการถอนคำอุทธรณ์ที่ยื่นไป เพื่อให้คดีสิ้นสุดดีหรือไม่

เธอไม่ได้กลับมามีหวังเรื่องประกันตัว แต่เข้าใจและยอมรับสถานการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ได้ดีขึ้นต่างหาก หลังจากนี้หากไม่มีเหตุการณ์ใด ๆ เป็นพิเศษ ก็อาจจะไม่ยื่นคำร้องขอประกันตัวอีกต่อไป ที่เหลืออยู่คือใช้เวลาในเรือนจำ เพราะเธอก็อยู่ในเรือนจำมาห้าเดือนแล้ว กรณีเลวร้ายที่สุดคือเธอต้องอยู่ชนป้าย จนถึงราวธันวาคม 2567 แต่เราก็ยังมีความหวังว่าเธอจะได้ออกมาเร็วกว่านั้น

น้ำยังอยู่ในช่วงพักฟื้นตัวที่โรงพยาบาลราชทัณฑ์ เธอเล่าว่าช่วงลงมาเยี่ยมวันหนึ่ง เธอได้สวนกับเอกชัยและพยักหน้าให้กัน แต่เธอไม่แน่ใจว่าเอกชัยจะจำเธอได้หรือเปล่าว่า “เธอคือวารุณี” จึงอยากฝากทนายความไปบอก

เราเล่าว่าช่วงสัปดาห์นี้ iLaw จัดงานนิทรรศการ #ผู้ใดหมิ่นประมาท มีภาพและเรื่องราวของผู้ถูกกล่าวหาคดีมาตรา 112 ทุกคน ส่วนหนึ่งของนิทรรศการทางผู้จัดนำกระดาษขาวขุ่นมาปิดทับภาพผู้ต้องขัง เพื่อลองดูว่าคนมาชมนิทรรศการจะจำเพื่อนเราในเรือนจำได้หรือเปล่า และเป็นการเชื้อเชิญให้คนมาเปิดดู เห็นภาพและเรื่องราวของคนที่อยู่ในเรือนจำ เราถ่ายรูปไว้ แต่เสียดายที่วันนี้ไม่ทันได้ปรินซ์ไปให้ดู

เราเล่าถึง “อุดม” และ “กัลยา” ผู้ถูกดำเนินคดี 112 ที่ศาลจังหวัดนราธิวาส ซึ่งศาลอุทธรณ์ภาค 9 พิพากษาว่าทั้งสองคนกระทำความผิดและไม่ให้ประกันตัวเช่นกัน อุดมเป็นแรงงานที่จังหวัดปราจีนบุรี รายได้เดือนหมื่นกว่าบาท การหายไปของเขาทำให้ครอบครัวยากลำบาก เช่นเดียวกับกัลยาที่ล่าสุดเธอต้องออกจากงาน เนื่องจากการถูกคุมขังไม่สามารถกลับไปทำงานได้ เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะพวกเขาไม่ได้ประกันตัว

เรายังเล่าให้ฟังเรื่องสถานการณ์ความพยายามผลักดันการนิรโทษกรรมคดีทางการเมือง แต่คิดว่ากระบวนการคงไม่รวดเร็วนัก น้ำอาจจะได้ออกมาก่อนด้วยซ้ำ แต่กระนั้นก็จะยังมีประโยชน์กับเธอในเรื่องการลบประวัติอาชญากรรม ถ้าผลักดันสำเร็จ

วันนี้เราสนทนากันโดยมองที่จมูกของเธอบ่อยเป็นพิเศษ น้ำเป็นคนรักสวยรักงาม ช่วงเวลาที่ปกติ หรือมีความสุขเธอจะแต่งหน้าออกมาพบทนายเสมอ เราสังเกตว่าวันนี้เธอไฮไลท์ที่จมูกเป็นพิเศษจนมันดึงสายตาเรา

เราถามถึงแผนการของเธอหากได้ออกจากเรือนจำ น้ำบอกว่าช่วงนี้เธออยู่ในขั้ว Mania แผนการต่าง ๆ จึงฟุ้งมาก หนึ่งในนั้นคือ เปิดร้านติดขนตาปลอม เธอคิดเล่น ๆ ว่า ติดขนตาปลอมประมาณหนึ่งชั่วโมง ครั้งละประมาณ 800 บาท อยู่ได้ประมาณหนึ่งเดือนก็ต้องมาต่อใหม่ และคนทำก็มีเยอะพอสมควรเลย เพราะเธอต้องไปรอคิวตลอด แถมยังชักชวนเพื่อนที่มีฝีมือไว้ เผื่อไปเปิดร้านด้วยกัน

ความรักสวยรักงามคงอยู่ในสายเลือดเธอมาตั้งแต่ก่อนเข้าเรือนจำแล้ว แต่ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาเราสัมผัสถึงความรักที่เธอมอบให้ตัวเองได้มากขึ้น ซึ่งเป็นเรื่องน่ายินดีมาก

แต่การอยู่ในเรือนจำโดยไม่ทุกข์นั้น ก็ไม่ได้แปลว่าสมควร ความอยุติธรรมไม่ว่ากี่วินาทีก็คือความอยุติธรรมอยู่ดี