บันทึกเยี่ยม “มาร์ค” ชนะดล: พยายามสู้ต่อไป หวังว่าสักวันจะเป็นวันของผมบ้าง

วันที่ 27 ก.ค. 2566 ทนายความเดินทางไปที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ เพื่อเข้าเยี่ยม “มาร์ค” ชนะดล ผู้ถูกคุมขังระหว่างพิจารณาคดี กรณีถูกกล่าวหา ฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ และมีวัตถุระเบิดไว้ในครอบครอง (ระเบิดปิงปอง) จากกรณีเข้าร่วมชุมนุมบริเวณดินแดง เมื่อวันที่ 20 ส.ค. 2564 หลังอัยการมีคำสั่งฟ้องเมื่อวันที่ 15 มี.ค. 2566 ศาลอาญาไม่อนุญาตให้ประกันตัวมาร์คระหว่างพิจารณา ทำให้ปัจจุบัน (31 ก.ค.) มาร์คถูกคุมขังในเรือนจำมาแล้ว 139 วัน

“มาร์ค” ทักทายทนายด้วยความดีใจ หวังว่าจะได้ข่าวดีแต่เมื่อบอกว่าผลประกันที่ผ่านมาเมื่อวันที่ 19 ก.ค. 2566 ศาลยังคงยกคำร้อง

คำสั่งศาลระบุว่า “พิเคราะห์แล้ว ศาลนี้และศาลอุทธรณ์เคยสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวโดยระบุเหตุผลไว้ชัดแจ้งแล้ว กรณีไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราว” มาร์คก็หน้าเศร้าลงทันที

“รู้สึกเซ็งเลย จะบอกว่าไม่คาดหวังมันก็ไม่ได้ ทุกรอบที่ยื่นประกันผมมีความหวังว่าศาลจะเห็นใจพวกผมบ้าง บางทีก็คิดว่าถ้าประกันไม่ได้ ก็คิดว่าอยากให้มันจบๆ ตอนนี้ความหวังคือวันที่ได้ออกศาลแล้ว”

“ตอนนี้พี่เอกชัยอยู่ห้องเดียวกับผม แต่ผมไม่อยากคุยเรื่องคดีเท่าไหร่ เบื่อ ขี้เกียจอธิบาย แค่นี้ก็สับสนพอแล้ว ตอนนี้คิดถึงวันตัดสินแล้วว่า ถ้าตัดสินมาแล้วรอลงอาญาก็ดี อยากกลับบ้าน คิดถึงที่บ้านชิบหาย ทุกวันๆ ก็คิดถึงที่บ้าน อดเป็นห่วงไม่ได้ ไม่รู้ว่าที่บ้านเป็นยังไง มันคิดถึงเป็นห่วงทุกวัน

มาร์คพูดพลางเช็ดน้ำตา “ถ้าอาทิตย์หน้ายื่นประกันไม่ได้ ก็อยากให้ยื่นอาทิตย์ถัดไปก็ได้ครับ เอาที่สะดวกเลย”

“ตอนนี้ผมพูดจริงๆ ผมอยากรู้จุดจบแล้ว อยากให้มันจบๆ แค่ยื่นประกันก็ไม่ได้ ไม่รู้ทำไม เหตุผลที่ไม่ให้ประกันตัวมันน่าจะมี แต่มันก็ไม่มีเหตุผลเลย ท้อ!! ผมภาวนาไปถึงวันตัดสินให้มันออกมาดีที่สุด ศาลสั่งให้รอการลงโทษ”

“วันหยุดเดือนนี้เยอะเลย ผมเบื่อวันหยุดมากๆ ในนี้วันหยุดมันไม่มีค่าอะไร ชอบวันธรรมดามากกว่า”

“ทุกวันผมก็พยายามไปช่วยกองงานต่างๆ จะได้ไม่ว่าง แต่ไม่ว่าจะทำอะไรมันก็ช่วยได้แค่บางเวลา ขึ้นห้องไปมันก็คิดเหมือนเดิม อยู่ในนี้ผมไม่เคยเป็นตัวของตัวเองเลย จากที่เคยคุยเก่ง ตอนนี้ก็ไม่อยากคุย เงียบๆ มันไม่มีอารมณ์ แต่ก็จะพยายามสู้ต่อไป หวังว่าสักวันจะเป็นวันของผมบ้าง” มาร์คยังหวังถึงวันเหล่านั้น