‘วารุณี’ ยังอยู่ใต้การดูแล รพ.ราชทัณฑ์ อดอาหารจวน 50 วันแล้ว ผลเคียงข้างรุนแรงขึ้น ยืนยันประท้วงต่อ แม้มองไม่เห็นหวังจะได้ประกันตัว

เมื่อวันที่ 28 ก.ย. – 5 ต.ค. 2566 ทนายความเดินทางไปที่ทัณฑสถานโรงพยาบาลราชทัณฑ์เพื่อเข้าเยี่ยม “น้ำ” วารุณี (สงวนนามสกุล) ชาวพิษณุโลกวัย 30 ปี และผู้ต้องขังระหว่างต่อสู้คดี ในคดีมาตรา 112 กรณีโพสต์เฟซบุ๊กเป็นภาพรัชกาลที่ 10 ขณะเปลี่ยนเครื่องทรง “พระแก้วมรกต” เป็นชุดกระโปรงยาวสีม่วงจากแบรนด์ Sirivannavari และใส่ภาพสุนัข หลังศาลอาญาพิพากษาจำคุก 3 ปี ลดโทษเหลือ 1 ปี 6 เดือน และไม่ได้รับอนุญาตให้ประกันตลอดมา

ปัจจุบัน (6 ต.ค.) นับเป็นการอดอาหารประท้วงวันที่ 47 ของวารุณีแล้ว การแสดงออกดังกล่าวดำเนินมาตั้งแต่เวลาประมาณเที่ยงของวันที่ 21 ส.ค. 2566 มีจุดประสงค์เพื่อเรียกร้องสิทธิประกันตัวและประท้วงต่อศาลที่มีคำสั่งไม่ให้ประกันตัวเรื่อยมา โดยได้ถูกยกระดับเป็นการจำกัดการดื่มน้ำร่วมด้วย มาตั้งแต่วันที่ 24 ส.ค. เป็นต้นมา โดยจะดื่มน้ำเฉพาะเวลารับประทานยาเท่านั้น

สภาพร่างกายและผลข้างเคียงจากการอดอาหาร

สุขภาพโดยทั่วไปของวารุณีในช่วงนี้นับได้ว่าอาการทรงตัว ไม่ได้เปลี่ยนแปลงจากช่วง 1-2 สัปดาห์ที่ผ่านมาเท่าไหร่ มีผลข้างเคียงที่เกิดขึ้นจากการอดอาหารประท้วงคล้ายเดิมในทุกวัน ได้แก่ มีอาการปวดท้อง รู้สึกอยากอาหาร กระหายน้ำ ปากขม น้ำลายเหนียว หูอื้อเป็นบางครั้ง รู้สึกเวียนหัว มึน และเบลอ เป็นต้น โดยผลข้างเคียงที่ทรมานมากที่สุด วารุณีบอกว่าเป็น ‘ความรู้สึกกระหายน้ำ’

ด้านน้ำหนักยังคงค่อย ๆ ลดลงอย่างต่อเนื่อง โดยปัจจุบันเธอยังคงปฏิเสธสารอาหาร และจำกัดการดื่มน้ำเช่นเดิม โดยจะรับประทานน้ำหวานเพื่อให้ร่างกายมีแรงบ้างเท่านั้น ปัจจุบันวารุณียังคงอยู่ใต้การดูแลของโรงพยาบาลราชทัณฑ์ ซึ่งเธอถูกส่งตัวกลับมาตั้งแต่วันที่ 12 ก.ย. 2566

28 กันยายน 2566: อยากฟังเพลงเกาหลีที่ชอบ – แสดงความเห็นเรื่อง ‘นารา’ ด้อยค่าความเป็นมนุษย์มาก

น้ำบอกว่า ตอนนี้กำลังรอผลการวิเคราะห์บุคลิกภาพจากนักจิตวิทยา “นักจิตฯ ให้ทดสอบเยอะมากค่ะ เพื่อจะได้นำผลมาวิเคราะห์ว่าเรามีบุคลิกแบบไหน โดดเด่นด้านไหนบ้าง จะได้พัฒนาถูกจุด น้ำก็รู้สึกดีค่ะ เหมือนมีคนใส่ใจความเป็นตัวเรา ตลอดเวลาที่ผ่านมา น้ำรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ชีวิตเราไม่ค่อยเป็นประโยชน์กับสังคม

“ชีวิตไม่มีความหมาย เขาก็พยายามเข้าใจและให้คำปรึกษาว่าควรจะทำยังไงต่อไป นักจิตฯ ก็บอกว่า ‘ทำงานส่งน้องเรียนจนจบตั้ง 2 คน นี่ยังไม่เรียกว่ามีคุณค่าอีกเหรอ เก่งมากแล้วที่ผ่านมาได้’ น้ำตอบด้วยเสียงสั่นเครือ และปาดน้ำตา

“เวลามีคนมาปลอบใจแบบนี้ น้ำร้องไห้ทุกครั้งเลยค่ะ …”

น้ำบอกว่าตอนนี้สิ่งที่อยากทำที่สุด คือ ‘อยากฟังเพลง’

“อยากฟังเพลงมาก ปกติน้ำเป็นคนที่ต้องฟังเพลงตลอดเวลา ตื่นเช้ามาก็ต้องเปิดละ เข้าห้องน้ำก็เอามือถือไปฟังเพลงด้วย วงที่ชอบก็ New Jeans แล้วก็วง Eve, ชอบเกิร์ลกรุปผู้หญิงมาก! คิดถึงน้องวอนยองสุด ๆ

“ตอนนี้ถูกตัดขาดออกจากวงการเพลงไปเลย ตอนนี้ได้ดูแต่พวกรายการไมค์ทองคำ ไมค์ปลดหนี้ในทีวีบ้าง ซึ่งมันไม่ใช่รสนิยมการฟังเพลงปกติของเราค่ะ”

เราเล่าให้น้ำฟังเรื่อง ‘นารา’ กรณีถูกเรือนจำตัดผมจนสั้นเกรียน ไม่ให้เทคยาคุม และไม่ใส่ชุดชั้นใน น้ำเห็นด้วยว่าสิ่งนี้เป็นการด้อยค่าความเป็นมนุษย์อย่างมาก

“ทัณฑสถานหญิงกลางก็มีระเบียบที่เข้มงวด อย่างเช่นถ้าผู้คุมเดินผ่านนักโทษห้ามเดินแซง ห้ามเดินสวนผู้คุม, เนี่ย ความเป็นมนุษย์อยู่ตรงไหน ดีนะที่ผู้คุมยังเรียกนักโทษด้วยชื่อ ไม่ได้เรียกด้วยเบอร์”

29 กันยายน 2566: เสียดายผมที่ถูกเรือนจำตัดไป – ทุกวันใช้เวลาไปกับการอ่านหนังสือ

วันนี้น้ำดูแปลกตา เพราะผมที่หนาบางลงจากแต่ก่อน เธอบอกว่าเอา ‘ผมที่ต่อ’ ออกไปแล้ว เพราะมันพันกันยุ่งมาก เธอรู้สึกเสียดายที่ตอนเรือนจำบังคับให้ตัดผมสั้น ไม่ได้สู้เพื่อสิทธิตัวเองมากกว่านี้ เลยต้องเสียทั้งผมที่ต่อและผมจริงที่ยาวไปถึงกลางหลังแล้ว

“ตอนนี้ก็เหลือเท่านี้แหละค่ะ ผมบางมาก” น้ำพูดและใช้มือจับ ๆ เส้นผมของตัวเอง

เพราะเราส่งหนังสือให้น้ำได้ 3 เล่ม ตอนนี้กิจวัตรประจำวันอย่างหนึ่งของเธอจึงกลายเป็นการอ่านหนังสือไปโดยปริยาย “ปกติไม่ใช่คนอ่านหนังสือเยอะ แต่นี่อ่านจบไปละเล่มหนึ่ง (หัวเราะ) ที่เหลือก็ให้เพื่อนยืมอ่าน เขาก็ชอบกันมาก

“มีเล่มหนึ่งที่ทนายฝากให้ ชื่อเรื่องว่า ‘วันนี้เธอก็ใช้ชีวิตได้ดีมากเลยนะ’ เล่มนี้น้ำกับเพื่อนเตียงข้าง ๆ ชอบมาก เหมาะกับการอ่านตอนเศร้า ตอนลำบากสุด ๆ น้ำเห็นเขาจดข้อความในหนังสือเก็บไว้ด้วยค่ะ เพราะหลายประโยคให้กำลังใจดี หน้าโปรดของน้ำคือหน้า 41”

น้ำบอกเราว่า อยากได้หนังสือแบบเรียนชีววิทยา หรือหนังสือภาษาอังกฤษมาฝึกทำ หรือจะเป็นหนังสือพวกนิยายสอบสวนก็ได้ จะเอามาแบ่งเพื่อนให้อ่านด้วย ฝึกทักษะให้ตัวเองด้วย

3 ตุลาคม 2566: ยืนยันอดอาหารต่อ – ไม่หวังการอภัยโทษ – ทำใจอาจถูกขังจนครบ 1 ปี 6 เดือน

น้ำบอกว่า วันนี้ค่าน้ำตาลในเลือดต่ำกว่าปกตินิดหน่อย รู้สึกปวดท้อง อยากอาหารมาก และกระหายน้ำมาก แต่ไม่มากเท่าตอนถูกขังอยู่ที่ทัณฑสถานหญิงกลาง เพราะเรือนจำจะอากาศร้อนกว่าโรงพยาบาลมาก ถ้ายิ่งร้อนจะยิ่งรู้สึกหิวน้ำมาก

น้ำยังยืนยันจะอดอาหารและจำกัดการดื่มน้ำต่อ เพราะเธอคงไม่สามารถหวังกับ ‘การอภัยโทษ’ ได้

“น้ำคิดเล่น ๆ ว่าถ้าตัดสินใจเซ็น ‘ใบเด็ดขาด’ เพื่อรออภัยโทษ ยังไงก็ไม่ทัน เพราะต้องใช้เวลาเป็นเดือนกว่ากระบวนการจะเสร็จ แล้วก็ต้องมีการเลื่อนขั้นเป็นนักโทษชั้นดีหรือชั้นเยี่ยมอีก ปีหนึ่งก็มีการเลื่อนขั้นไม่กี่ครั้ง อภัยโทษก็ไม่รู้จะมาเมื่อไหร่ ตอนไหน หลักเกณฑ์ยังไง กว่าจะรออุทธรณ์จบ น้ำคงติดคุกชนป้ายหัวแตกไปแล้ว

“ก็เขาไม่ยอมให้ประกัน น้ำก็ไม่รู้จะทำยังไง”

“จริง ๆ นอกจากอภัยโทษ มันยังมี ‘การอภัยทาน’ อีกนะคะ” เธออธิบายเพิ่มว่า “มันหมายความว่าเป็นการปล่อยสัตว์ 2 เท้า ที่โทษเด็ดขาด ต่ำกว่า 3 ปี เพื่อเป็นการล้างคุก เขาพูดกันแบบนี้จริง ๆ โดยที่เขาไม่ได้รู้สึกแย่อะไรด้วย ก็คนในเรือนจำถูกปฏิบัติให้เป็น ‘พลเมืองชั้น 2’ อยู่แล้ว เผลอ ๆ ต่ำยิ่งกว่านั้นอีก เขาไม่สนใจหรอกว่าข้างนอกจะเรียกเขาว่ายังไง เขาสนใจแค่เขาจะได้ออกไหม”

4 ตุลาคม 2566: นักโทษป่วยจำนวนมาก จนเตียงคนไข้ไม่พอ – แสดงความเห็นกรณีเหตุการณ์กราดยิง

น้ำออกมาพบทนายพร้อม ‘ผมทรงใหม่’ เธอมัดปอยผมไปข้างหลัง 2 ข้าง ทำให้ดูสดใสขึ้น

ตอนนี้ผู้ป่วยในเรือนจำค่อนข้างเยอะจึงถูกส่งตัวมาโรงพยาบาลจำนวนมาก แม้แต่ผู้ป่วยที่เพิ่งออกจากห้องผ่าตัดได้ 2 วัน ก็ยังต้องย้ายออกจากห้องผู้ป่วยวิกฤต เพราะจำนวนเตียงผู้ป่วยไม่เพียงพอ วารุณีเองก็ถูกย้ายจากชั้นผู้ป่วยวิกฤตไปเฝ้าดูอาการต่อชั้น 2 เพราะเธอยังยืนยันกับแพทย์ว่าจะอดอาหารต่อไป

เราอัปเดตข่าวที่กำลังเป็นกระแสให้น้ำฟัง เรื่องแรกคือ เยาวชนอายุ 14 ก่อเหตุยิงที่ห้างสยามพารากอน น้ำบอกว่าเห็นข่าวแวบ ๆ เป็น Breaking News แต่พอได้ยินรายละเอียดจริง ๆ แล้วก็รู้สึกตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก

“ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกว่าอัตราการตายด้วยปืนของประเทศไทยจะเป็นอันดับต้น ๆ รองจากอเมริกา ทั้งที่อเมริกาคนเยอะกว่าไทยไม่รู้กี่เท่า, แย่มากเลยอะ เรื่อง Emergency Alert เนี่ย น้ำจำได้ว่าตอนที่อภิสิทธิ์เป็นนายกฯ น้ำได้รับข้อความแต่เช้าเลยว่า ‘ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณที่โหวตให้ จาก Your New Prime Minister’

“ถ้าจะทำมันก็ทำได้, ทำไมรัฐบาลเข้าถึงคนได้ไม่เท่าแก๊งคอลเซนเตอร์ น้ำไม่เข้าใจ”

น้ำบอกว่าตอนนี้น้ำหนักของเธอน่าจะลดลงเรื่อย ๆ ในโรงพยาบาล เธอไม่ได้ทำอะไร นอกจากอ่านหนังสือ น้ำจึงพยายามอ่านหนังสือที่ส่งไปให้จบช้าที่สุด

“ทุกวันนี้ก็คิดเรื่องครอบครัวกับอุทธรณ์คำพิพากษาซะเป็นส่วนใหญ่ ทำใจไว้แล้วค่ะว่าอาจจะต้องติดจนชนป้าย ถ้าไม่ได้รับการประกันตัว”

5 ตุลาคม 2566: ขอบคุณทะลุแก๊สซับพอร์ตการประท้วง – ข่าวการเมืองยังไม่มีอะไรเป็นข่าวดี

น้ำฝากขอบคุณทะลุแก๊สที่คอยนับวันอดอาหารประท้วงให้ เธอบอกว่าจนถึงตอนนี้เธอเองก็เลิกนับจำนวนวันที่อดอาหารไปแล้วเหมือนกัน เพราะรู้สึกเหนื่อย

หลังเล่าข่าวสารการเมืองและข่าวคำพิพากษาในคดีต่าง ๆ ให้น้ำฟัง เธอบอกทำนองว่า “เราอัปเดตข่าวการเมืองกับแนวโน้มของศาลกันทุกวัน มันไม่มีอะไรดี ๆ เลยค่ะ ‘มันไม่มีความหวัง’ น้ำต้องทำใจยอมรับได้แล้ว อย่างน้อยก็รู้ว่าต้องติดคุก 1 ปี 6 เดือน ครั้งหนึ่งต้องมาติดคุกเพราะโพสต์ภาพ ๆ เดียว”