“ขนุน” สิรภพ อดอาหารประท้วงวันที่ 19 รู้สึกชาตามตัวมากขึ้น หัวใจเต้นช้าลง หมอวินิจฉัยร่างกายสลายกล้ามเนื้อหัวใจและร่างกายมาใช้

วันที่ 11 มี.ค. 2568 ทนายความเข้าเยี่ยม “ขนุน” สิรภพ พุ่มพึ่งพุทธ ผู้ต้องขังในคดีมาตรา 112 ที่กำลังอดอาหารประท้วงเป็นวันที่ 19 แล้ว ขนุนเล่าว่าตนเองคิดได้ช้าลง สะกดคำช้าขึ้นมาก มีอาการชาเพิ่มขึ้นกว่าเดิม และรู้สึกว่าหัวใจเต้นช้าลง หมอบอกว่าเหมือนร่างกายค่อย ๆ ย่อยสลายกล้ามเนื้อหัวใจ และกล้ามเนื้อทั่วร่างกายมาใช้เป็นพลังงาน และวันนี้เขายังวาดรูป สส.ณัฐพงษ์ เรืองปัญญาวุฒิ หรือ “เท้ง” พร้อมทั้งพับหัวใจกระดาษสื่อถึงจำนวนวันที่เขาอดอาหารไว้เตรียมให้ผู้นำพรรคฝ่ายค้าน

การอดอาหารประท้วงดังกล่าวเกิดขึ้นหลังเขาถูกปฏิเสธสิทธิประกันตัวระหว่างอุทธรณ์ โดยงดรับประทานอาหารและนมตั้งแต่วันที่ 21 ก.พ. 2568 และถูกส่งตัวมาที่โรงพยาบาลราชทัณฑ์ตั้งแต่วันที่ 26 ก.พ. 2568

ขนุนเล่าว่าวันที่ผ่านมา เขายังคงมีอาการปวดท้องอยู่เรื่อย ๆ จนชินแล้ว แต่ก็จิบเกลือแร่อยู่บ้าง เขาสังเกตว่าอาการชาดูจะเพิ่มขึ้นกว่าเดิม แล้วก็พูดติดตลกว่าตอนเขานั่งคุยกับทนาย เขาจะพยายามขยับขยุกขยิกตลอดเวลา เพราะพยายามจะเคลื่อนไหวร่างกายเพื่อไม่ให้ชา นอกจากนั้นรู้สึกว่าช่วงนี้เขาคิดช้าลง และสะกดคำช้าขึ้นมาก ถ้าไม่ได้จิบเกลือแร่อาจจะคุยไม่รู้เรื่องเลยก็ได้

เขายังอัพเดตอาการวันนี้อีกว่า ยังคงรู้สึกว่าหัวใจเต้นช้าลง แต่ก่อนอยู่ที่ 110 ถึง 120 ตอนนี้ลงมาตัวเลขอยู่ที่ 100 หมอบอกว่าเหมือนร่างกายค่อย ๆ ย่อยสลายกล้ามเนื้อหัวใจ และกล้ามเนื้อทั่วร่างกายมาใช้เป็นพลังงาน และชั่งน้ำหนักได้ 64.7 กก. (ในวันแรกที่เริ่มต้นอดอาหารเขาน้ำหนักประมาณ 73.3 กิโล เท่ากับว่าลดลงไปประมาณ 8.6 กิโลแล้ว) และมีค่าน้ำตาล 84 mg/dL

ทนายสังเกตเห็นว่าขนุนยิ้มอย่างเหนื่อย ๆ และมีแววตาอ่อนล้า ขนุนเล่าว่าวันนี้รับวิตามินบี 1 ไปแล้วขนุนก็มองไปที่ขวดน้ำเล็ก ๆ 2 ขวด ขวดหนึ่งเป็นน้ำหวาน ส่วนอีกขวดเป็นเกลือแร่

นอกจากวิตามินบี 1 แล้ว ขนุนบอกว่าเขารับยาแก้ลิ้นเป็นฝ้าด้วย ซึ่งหมอบอกว่าเกิดจากภาวะอดอาหาร และรับยาเกี่ยวกับโรคภูมิแพ้ จากนั้นขนุนเปิดเสื้อให้ดูบริเวณหน้าอก ผื่นที่บริเวณหน้าอกลามและมีสีแดงเข้มมากขึ้นอีก หมอได้คุยกับเขาและบอกว่าหมอไปค้นคว้ามา พบอาการเหมือนกันในเคสที่อดอาหารเหมือนกันกับขนุน

หมอจึงแจ้งเบื้องต้นว่าเป็นลักษณะที่ร่างกายภูมิตก และขนุนอัปเดตว่าเริ่มคันที่บริเวณผื่นขึ้นบ้างแล้ว ส่วนนิ้วมือทั้ง 10 นิ้ว ของขนุนยังเป็นดวงสีม่วง ๆ และเมื่อเขากางฝ่ามือ 2 ข้างแนบกับกระจกห้องเยี่ยม ทนายสังเกตว่าผิวของขนุนดูซีดลง เห็นเส้นเลือดบนฝ่ามือชัดขึ้น

เมื่อช่วงเช้าของวันนี้ พยาบาลยังมาสอบถามเขาว่าทำไมถึงอดอาหาร ขนุนตอบไปว่า “เขาอยากกลับบ้าน อยากกลับไปเรียน อยากได้ประกันตัว”

นอกจากนั้นยังมีนักสังคมสงเคราะห์มาพูดคุยและถามคำถามแนวเดียวกันอีก ว่าทำไมอดอาหาร เขาสามารถช่วยอะไรได้บ้าง พอขนุนตอบไป เขาก็บอกจะลองคุยกับทางกรมดู จากนั้นก็มีนักจิตวิทยาเข้ามาคุย นักจิตฯ บอกว่าเป็นมุสลิม ซึ่งกำลังอยู่ในช่วงรอมฎอนหรือการถือศีลอด เขาก็บอกว่าช่วงกลางวันที่งดการกินอาหารนี้ ทำให้นึกถึงการอดอาหารของขนุน

ขนุนยังโชว์รูปวาดให้ทนายดู พร้อมอธิบายว่ากำลังวาดรูปสิ่งที่ต้องการ มีโต๊ะกินข้าวที่บ้าน ภาพการไปเรียนหนังสือ และมีภาพคน ซึ่งขนุนบอกว่าเป็น สส.ณัฐพงษ์ เรืองปัญญาวุฒิ หรือ “เท้ง” ตอนพูดปราศรัย แล้วเขาก็ออกตัวว่าเขาวาดรูปคนไม่ค่อยสวย ซึ่งในภาพจะมีเนื้อความประกอบอยู่ด้วย และเขาต้องการส่งภาพนี้ให้กับ สส. ณัฐพงษ์ ด้วย

นอกจากนั้น ขนุนเล่าว่าเขาพับหัวใจเตรียมไว้ให้ สส. ณัฐพงษ์ อีกด้วย ตอนแรกเขาว่าจะพับ 18 ดวง แทนความหมายว่าเขาอดอาหารมา 18 วัน แต่พอนั่งพับไปแล้วก็รู้สึกเหนื่อย มือชา รู้สึกไม่ไหว เลยพับได้แค่ 10 ดวง

คุยไปได้สักพักหนึ่ง ขนุนก็ชูดอกหญ้าที่เก็บมา 2 ดอก เขาบอกว่าเป็นดอกหญ้าข้างทางเดินระหว่างมาห้องเยี่ยม ตอนแรกจะเอาไว้ให้ สส.ณัฐพงษ์ แต่เหมือนดอกไม้มันจะเฉาไปก่อนแล้ว

แล้วขนุนก็เล่าเพิ่มว่าเมื่อวานตอนที่เขานั่งดูทีวี ระหว่างที่ฉายภาพอาหาร เจ้าหน้าที่ที่คอยดูแลช่วยเข็นรถเข็น ถามว่าเขาหิวไหม ไม่กินนานขนาดนี้ เขาก็ตอบว่า “หิว” แต่คิดแล้วรู้สึกว่าอยากกินข้าวที่บ้านมากกว่า จึงยังอดทนกับการต่อสู้นี้ต่อไป

หลังจากนั้น ทนายเล่าเรื่องวงเสวนาที่พูดเรื่องการอดอาหารของขนุน จัดโดยกลุ่ม Thumb Rights เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ขนุนตื่นเต้นว่าในวงเสวนาเล่าอะไรบ้าง ทนายจึงเล่าสรุปคร่าว ๆ และบอกว่า “เข็มหมุด” กลุ่ม 24 มิถุนาเพื่อประชาธิปไตย ได้เล่าถึงความประทับใจที่มีต่อขนุน ซึ่งเป็นเรื่องการลงพื้นที่เกี่ยวกับเมียนมา

ขนุนเลยเล่าต่อว่าช่วงนั้นเขาได้ลงพื้นที่ 7 วัน ซึ่งยาวนานพอสมควร ไปตั้งแต่แม่สอดจนถึงเชียงใหม่ เป็นการลงศึกษาเกี่ยวกับประเด็นเรื่องผู้ลี้ภัยโดยเฉพาะ ร่วมกับเครือข่ายมูลนิธิ May 18 ซึ่งเป็นองค์กรของประเทศเกาหลีใต้ ทำเกี่ยวกับประเด็นสิทธิมนุษยชนและการเปลี่ยนผ่านประชาธิปไตย ทำให้เขาได้พบเจอเรื่องราวที่ทำให้รู้สึกว่ามีคนที่ทุกข์ยากมากกว่าที่คิดอยู่มากจริง ๆ

“แต่ก่อนหน้านั้นผมสนใจเกี่ยวกับเรื่องพม่าอยู่ก่อนแล้ว คือผมมีความรู้สึกว่า ผมรู้จักแต่ชื่อประเทศนี้ แต่ไม่ได้รู้จักตัวตนของประเทศนี้ จนเกิดรัฐประหารที่พม่าในช่วงปี 2564 แล้วก็มีความสนใจก็เรียนรู้ หาอ่านมาเรื่อย

“แล้วตอนนั้นเหมือนมีการชุมนุมต่อต้านเผด็จการของคนพม่าบริเวณอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ผมรู้สึกทึ่งเรื่องการจัดการม็อบของเขานะ และมีช่วงปี 65 ที่ผมไปสังเกตการณ์การชุมนุมที่สถานทูตพม่า ผมได้มีโอกาสเจอกันนักวิจัยคนไทยที่ไปเรียนที่ญี่ปุ่น ตอนนั้นเขากำลังศึกษาเกี่ยวกับเครือข่ายนักกิจกรรม กลายเป็นว่าผมได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์เขาด้วย

“แล้วพอเข้ามาอยู่ที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ก็มีโอกาสได้พูดคุยกับคนพม่า คือเขามีเพื่อนที่พูดภาษาอังกฤษได้ เพื่อนก็จะแปลภาษาพม่าเป็นภาษาอังกฤษ ผมก็เลยพอจะสื่อสารได้ แล้วผมมีความรู้สึกว่าคนพม่าแทบทุกคนที่ได้คุย เขาสนใจทางด้านการเมืองมาก” ขนุนเล่าทบทวนถึงความสนใจเรื่องประเทศเมียนมาของเขา

เรื่องที่เกี่ยวข้อง

“ขนุน สิรภพ” ประกาศเริ่มอดอาหารในเรือนจำ ประท้วงไม่ได้รับการประกันตัว 333 วัน