ฝันร้ายจากห้องพิจารณา: ภาพวันศาลสั่งจำคุกติดตา สิทธิโชคยันอดอาหาร-น้ำต่อ แม้ถูกส่งไป รพ.มธ.

เมื่อวันที่ 31 ม.ค. 2566 ทนายความได้เดินทางไปยังโรงพยาบาลราชทัณฑ์เพื่อเข้าเยี่ยม “สิทธิโชค เศรษฐเศวต” หรือ “แท็ค” ไรเดอร์ส่งอาหารวัย 26 ปี ซึ่งถูกขังระหว่างอุทธรณ์คำพิพากษาในคดีข้อหาหลักตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112

สิทธิโชคได้เริ่มต้นอดอาหารประท้วงมาตั้งแต่วันแรกที่ถูกคุมขัง ในวันที่ 17 ม.ค. 2566 จากนั้นได้ยกระดับอดน้ำร่วมด้วยมาตั้งแต่วันที่ 26 ม.ค. 2566 เป็นต้นมา ซึ่งจนถึงวันนี้เป็นวันที่ 16 ของการอดอาหาร และเป็นวันที่ 7 ของการอดน้ำแล้ว

_________________

สิทธิโชคถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลราชทัณฑ์ตั้งแต่วันที่ 31 ม.ค. 2566 เขาบอกว่าเมื่อวานนี้หลังทนายเข้าเยี่ยมเสร็จ เจ้าหน้าที่พาตัวเขาไปโรงพยาบาลราชทัณฑ์เลยทันที โดยเจ้าหน้าที่ได้เก็บของส่วนตัวของสิทธิโชคเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

“เมื่อวานผมกะว่าจะไปบอกลาเพื่อนๆ แดน 2 ก่อน แต่ก็ไม่ได้เข้าไปเลย เจ้าหน้าที่ดูรีบมาก จนผมงง”

“เหมือนเขาพาผมมาโรงพยาบาล เพื่อยัดเยียดของให้เรากิน” สิทธิโชคกล่าวพร้อมเสียงหัวเราะ ขณะโชว์นมถั่วเหลือง 2 กล่องให้ดูผ่านจอคอนเฟอร์เรนซ์

“เขา (เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์) จะมาถามตลอดว่ากินข้าวได้หรือยัง เอานมไหม ไม่ก็เอาวิตามินมาให้บ้าง” สิทธิโชคบอก

สิทธิโชคเล่าว่า เมื่อวานนี้รู้สึกชาที่ขาทั้ง 2 ข้าง ไม่ค่อยมีแรง เริ่มปวดกล้ามเนื้อขา ไม่สามารถเดินหรือวิ่งได้อย่างสะดวกเหมือนเดิม เขาจึงตัดสินใจดื่มนม 1 กล่อง จิบน้ำเล็กน้อย กินวิตามิน และเกลือแร่ ตามที่เจ้าหน้าที่ รพ.ราชทัณฑ์ ร้องขอ เพื่อให้ร่างกายมีแรง ไม่เช่นนั้นสิทธิโชคคิดว่าตัวเองจะเดินไม่ไหวอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม สิทธิโชคยืนยันว่าจะอดอาหารต่อไป จนกว่าเขาจะได้สิทธิประกันตัว หากเขาได้ประกันตัวออกไป เขาคิดว่าจะไปเดินเรื่องเพื่อเรียกร้องสิทธิประกันตัวให้ผู้ต้องขังคดีการเมืองทุกคน

“ผมไม่ใช่นักเคลื่อนไหว ไม่ใช่แกนนำ ผมเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่เข้าไปอยู่ในที่ชุมนุมแล้วโดนคดี อย่างที่พัศดีคนนั้นบอกว่าผมเป็นแค่มดปลวกเท่านั้นแหละ แต่ถ้าผมทำได้ ประเทศจะดีขึ้น”

“ผมต้องการกลับไปกินข้าวกับครอบครัว ผมไม่ได้ต้องการกินข้าวในคุก ทุกคนในเรือนจำก็เหมือนกัน ไม่ว่าอาหารจะอร่อยหรือน่ากินขนาดไหน มันก็ไม่สุขใจเท่ากินข้าวกับคนที่เรารักหรอก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมก็ขอยืนยันว่าผมจะเคลื่อนไหวต่อไปจนกว่าจะได้ประกันตัว”

“เจ้าหน้าที่ รพ.ราชทัณฑ์ บอกผมว่าต้องถูกกักตัวที่นี่ก่อนเป็นเวลา 5 วัน แล้วจึงจะถูกส่งตัวไป รพ.ธรรมศาสตร์ ต่อ แต่เมื่อวานซืน (30 ม.ค.) ผอ.เรือนจำบอกว่าผมจะได้อยู่ รพ.ราชทัณฑ์แค่วันเดียว แล้วถูกส่งไป รพ.ธรรมศาสตร์ เลย”

สิทธิโชคเล่าให้ฟังอีกว่า เมื่อคืนเขานอนไม่หลับ เพราะฝันเห็นแต่ภาพวันที่ถูกพิพากษาจำคุกตามหลอกหลอนตลอดเวลา แล้วเขาก็จะสะดุ้งตื่น “มันเป็นคำพิพากษาที่ไม่มีความเป็นธรรมเลย เหมือนฝันร้ายที่เรากลับไปแก้ไขไม่ได้”

สิทธิโชคหวังว่าจะได้เจอแบมและตะวันเมื่อถูกย้ายตัวไปอยู่ รพ.ธรรมศาสตร์ เขาเป็นห่วงทั้งสองคน

“ใครจะอยากออกมาอยู่บนถนน ทุกคนก็อยากไปมีความสุข ไปเดินสยาม ไปเที่ยวเล่นต่างจังหวัดกันทั้งนั้น แต่เขาก็ต้องเอาเวลามาเรียกร้องหาอนาคตของตัวเอง”

“ผมถูกตัดสินจำคุก 2 ปี 4 เดือน ผมเชื่อว่าถ้าอยู่ข้างนอก ผมทำประโยชน์ได้มากกว่านี้ นักโทษทางการเมืองคนอื่นก็เหมือนกัน เขาคงได้ทำงาน และดูแลครอบครัวอย่างที่วาดฝันไว้”

“ถึงศาล, แค่บอกว่าคุณจะรับข้อเรียกร้องไปพิจารณาต่อก็ได้ แบมกับตะวันจะได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง แต่นี่ไม่แม้แต่จะรับข้อเรียกร้อง ถามจริงๆ เถอะ กลัวอะไร”

“มีผู้ต้องขังคนหนึ่งบอกผมว่า สิ่งที่ผมทำคือการเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง มันจะทำได้ยังไง ผมว่ายังไงก็งัดได้ ถ้าไม้ซุงนั้นมันผุ กลวง เก่าแก่ไปตามเวลา แต่ไม้ซีกอย่างเราอัดแน่นไปด้วยวัย คุณภาพ และความก้าวหน้า ผมเชื่อว่าทุกคนที่ยังเคลื่อนไหวอยู่คืออนาคต ถ้าคุณหยุดตอนนี้ อนาคตที่คุณฝันไว้มันจะหายไป คุณต้องสู้ต่อ เหนื่อยก็นั่งพัก แต่อย่าหยุด ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้เสมอ”

“เพราะมันไม่ได้หมายถึงอนาคตของคุณคนเดียว คุณต้องส่งต่อสิ่งนี้ให้ลูกหลานคุณด้วย”

ท้ายที่สุด ในช่วงเย็นวันที่ 1 ก.พ. 2566 เวลาประมาณ 15.00 น. สิทธิโชคได้ถูกย้ายตัวไปอยู่ภายใต้ความดูแลของโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติแล้ว ซึ่งทั้ง “ตะวัน” ทานตะวัน และ “แบม” อรวรรณ เข้ารับการเฝ้าระวังอาการที่โรงพยาบาลดังกล่าวมาตั้งแต่วันที่ 24 ม.ค. 2566 เช่นกัน