บันทึกเยี่ยมมานี-จินนี่ ก่อนศาลอุทธรณ์ให้ประกันตัวทั้งสอง หลังการคุมขัง 9 วัน

2 ก.ย. 2565 เราแจ้งข่าวกับพี่มานีและพี่จินนี่ว่าทีมทนายความได้ยื่นอุทธรณ์คำสั่งไม่ให้ประกันตัวทั้งสองคนไปแล้วในวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา พี่มานียังถามคำถามเดิมในทุกครั้งว่าคิดว่าเธอมีโอกาสได้ประกันตัวเพียงใด เราตอบว่าหากศาลอุทธรณ์ยึดหลักการตามกฎหมาย เธอก็มีโอกาสในการได้รับการประกัน เนื่องจากเราเห็นว่าคดีของทั้งสองคนไม่มีเหตุตามกฎหมายที่จะไม่ให้ประกันตัว ทั้งสองคนไม่ได้มีพฤติการณ์หลบหนี ยุ่งเหยิงพยานหลักฐาน จะไปก่อเหตุอันตรายประการอื่น ไม่มีปัญหาหลักประกันไม่น่าเชื่อถือ หรือจะไปเป็นอุปสรรคในการสอบสวนแต่อย่างใด

ตลกร้ายก็คือ ตอนนี้ทั้งสองคนต้องถูกคุมขังเสียงเอง จากการไปทำกิจกรรมเรียกร้องการประกันตัวของบุ้งและใบปอ เพราะศาลเห็นว่าคำพูดของทั้งสองคน “เป็นภัยอันตรายอย่างร้ายแรงต่อศาล” หากปล่อยไปเกรงว่าจะหลบหนีหรือไปก่ออันตรายประการอื่น ทั้งที่กิจกรรมหน้าศาลอาญาใต้ได้ยุติลงในวันถัดมาเมื่อบุ้งและใบปอได้รับการปล่อยตัวชั่วคราว

พี่มานียังถามถึงขั้นตอนถัดไปหากไม่ได้ประกันตัวในคราวนี้ เราชี้แจงว่าสามารถยื่นขอประกันใหม่ได้ และสามารถคัดค้านการขอฝากขังต่อไปได้

“มีอะไรให้กำลังใจพี่ไหม แบบว่าอยู่ในนี้ พี่ต้องทำใจให้สบายแบบไหนเกี่ยวกับคดี” เราตอบเพียงว่าขอให้ทำใจว่าอย่างไรต้องรอผลอุทธรณ์ไม่เกิน 2-3 วัน ขอให้มีความหวัง แต่สุดท้ายแล้วคนที่พิจารณาประกันคือศาล ค่อยๆ ไปทีละขั้นตอน

ปลากระป๋องในเรือนจำ

เมื่อถามถึงการปรับตัวในเรือนจำ พี่มานีเล่าว่าทั้งสองคนได้ย้ายห้องมายังแดนกันชนแล้ว จากเดิมที่อยู่ในแดนแรกรับกันเจ็ดคน แต่ห้องในแดนกันชนนี้อยู่ร่วมกัน 31 คน ในขนาดห้องเท่าเดิม ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกอึดอัดกับสภาพแวดล้อมใหม่ในเรือนจำที่ต้องเจอ

แม้จะถูกคุมขังอยู่ เธอก็ยังบอกว่า “เมื่อเช้าอากาศหนาว เป็นห่วงเพื่อนๆ หน้าเรือนจำ” (หมายถึงเพื่อนๆ ที่มาร้องเพลงให้ปล่อยตัวผู้ต้องขังหน้าเรือนจำ) “คิดถึงลูกๆ คิดถึงพี่ซุน คิดถึงหลานมาก แต่ไม่ต้องเป็นห่วงทนได้ อยู่ข้างนอกอย่างไร อยู่ข้างในก็จะสู้เหมือนกัน”

มานีเล่าว่า เธอไม่ได้ทานอาหารของเรือนจำเลย ปกติอาหารของเรือนจำจะส่งเข้าไปมื้อเช้าประมาณ 8.00 น. มื้อเที่ยงประมาณ 11.30 น. และมื้อเย็นประมาณ 15.00 น. แต่ทั้งสองคนจะรออาหารจากญาติที่ส่งมาให้รายวัน ซึ่งจะได้รับช่วงประมาณ 13.00 น.

“ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรา ทุกคนที่นี่น่ารัก แต่ภาวะเครียดมันก็มีแหละ เพราะแปลกที่เท่านั้นเอง มันก็ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวอย่างที่คิด แค่ไม่มีอิสระเฉยๆ”

“พี่รู้สึกว่าเป็นความชอบธรรม ที่จะออกมาแสดงออก”

เกือบครึ่งค่อนเวลาที่สนทนากัน พี่จินนีจะนั่งนิ่งฟังเรา และให้พี่มานีสนทนา เราเลยหยิบจดหมายจากสหภาพคนทำงานมาอ่านให้ฟัง แต่ยังอ่านไม่ทันจบ พี่จินนี่ก็ร้องไห้เสียก่อน พี่มานีเลยหันไปกอดปลอบ เราหยุดอ่านจดหมายและหันมาฟังพี่จินนี่ระบาย

“พี่จะทำใจให้เข้มแข็ง บอกตามตรงว่าพี่เครียด ต้องมาเจออีกโลกหนึ่ง ที่มันอัดปลากระป๋อง พี่จะทำใจให้ได้ 2-3 วันที่ผ่านมานี้พี่บอกตามตรง พี่ไม่อยากอยู่กับใคร อยากอยู่กับตัวเอง อยากอยู่คนเดียว ปกติพี่ลั้ลล้ามา แต่มาเจอแบบนี้มันอึดอัด พี่ไม่อยากจะวุ่นวายใคร

“พี่ไม่เคยต้องพึ่งใคร แต่ตอนนี้เหมือนเป็นภาระให้หลายคนต้องมาดูแล พี่มีความกล้าแกร่งมา 30 ปีแล้ว ตั้งแต่ลูกเกิดไม่เคยวุ่นวายใคร แต่วันนี้มีหลายคนต้องมาจัดการให้พี่ พี่เลยคิดว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้

“พี่ไม่เคยกลัวเลยนะ แต่พี่รู้สึกว่าเป็นความชอบธรรมที่จะออกมาแสดงออกแบบนี้ ประเทศที่เขาพัฒนาแล้ว ที่เขามีความเป็นธรรมจะไม่เป็นแบบนี้ เพราะเราเคยผ่านเมืองนอก เคยอยู่ในจุดที่นานาประเทศเขาไม่ได้เป็นแบบนี้”

พี่จินนี่ยังเล่าว่าเธอต้องใช้ยานอนหลับทุกวัน และขอสมุดวาดภาพ “ถ้าได้วาดภาพอาจจะดีขึ้น เพราะพี่จบช่าง Product Design และไปต่อ มศว. บางแสน คณะศิลปกรรมศาสตร์”

เราเลยชวนคุยว่าเยี่ยมคราวหน้าอยากชวนคุยเรื่องดีไซน์ในเรือนจำ และถามถึงได้อาบน้ำราวบัวหรือยัง ทั้งสองคนบอกว่าได้อาบแล้ว แต่อาบไม่ทัน “คราบสบู่ยังอยู่ในร่องตูดเลย” เราเลยได้มีรอยยิ้ม-หัวเราะกันเล็กน้อย ก่อนจากกัน

ทั้งสองคนยังฝากย้ำ “ขอบคุณน้องๆ พี่จะเข้มแข็งมากขึ้น ขอบคุณคนหน้าเรือนจำ ขอบคุณที่ทักทายกันเข้ามา ขอบคุณคนที่ซื้อของให้ ขอบคุณกลุ่มสหภาพคนทำงาน ที่ให้กำลังใจพวกเรา ขอให้ทุกคนรออย่างไรก็ต้องออกเร็วๆ นี้แหละ พวกเราก็จะเข้มแข็งรอวันออกไป ขอบคุณทุกคนนะคะ”

ศาลอุทธรณ์ให้ประกันตัว ภายใต้เงื่อนไข

3 ก.ย. 2565 ก่อนจะเผยแพร่บันทึกเยี่ยมครั้งนี้ เราก็ได้รับข่าวดี ว่าศาลอุทธรณ์มีคำสั่งอนุญาตให้ประกันตัวทั้งสองคน โดยกำหนดวงเงินคนละ 70,000 บาท และกำหนดเงื่อนไขห้ามผู้ต้องหาไปก่อเหตุอันตรายประการอื่นในลักษณะเดียวกันนี้อีก

หลังการทำสัญญาประกันที่ศาลอาญากรุงเทพใต้ จะทำให้ทั้งสองคนจะได้รับการปล่อยตัวจากทัณฑสถานหญิงกลางในช่วงเย็นวันนี้ หลังถูกคุมขังมาตั้งแต่วันที่ 26 ส.ค. 2565 รวมระยะเวลา 9 วัน

อ่านบันทึกเยี่ยมก่อนหน้านี้

บันทึกเยี่ยมมานี-จินนี่: “เรามาร่วมกิจกรรมเพราะไม่สามารถนิ่งดูดาย เพื่อลูกหลาน อุดมการณ์ของเราไม่เปลี่ยนแปลง”