เมื่อวันที่ 9 ธ.ค. 64 ทนายความเดินทางไปเยี่ยม ทวี เที่ยงวิเศษ หรือ ‘อาทิตย์ ทะลุฟ้า’ อีกครั้ง หลังเขาหายป่วยจากการติดเชื้อโควิด-19 และต้องรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลราชทัณฑ์นานร่วมเดือน
นี่เป็นอีกครั้งที่ทนายต้องเข้าเยี่ยมอาทิตย์ด้วยการพูดคุยผ่านโทรศัพท์ โดยไม่ได้เจอกับอาทิตย์แม้แต่ภาพเคลื่อนไหวผ่านจอทีวีเช่นทุกครั้ง เพราะเขาเพิ่งถูกย้ายตัวจากแดน 3 มายังแดน 5 จึงต้องถูกกักกันตัวไว้ตามมาตรการป้องกันโควิดของเรือนจำ
‘อายุ 35 แล้ว ทำไมถึงมาเคลื่อนไหวกับขบวนการนักศึกษา-กลุ่มทะลุฟ้าได้’ ทนายถามด้วยความสงสัย เพราะด้วยอายุที่ต่างจากสมาชิกกลุ่มทะลุฟ้าคนอื่นๆ อยู่หลายปี ในช่วงวัยนี้เขาน่าจะเป็นหนุ่มวัยทำงานคนหนึ่งที่กำลังวิ่งวุ่นอยู่กับการสร้างเนื้อสร้างตัวเช่นเดียวกับคนอื่นๆ
อาทิตย์เล่าว่า เดิมทีตนเองเป็นคนจังหวัดอุบลราชธานี เมื่อก่อนเคยทำงานเป็นช่างเชื่อมที่โรงงานแห่งหนึ่งในจังหวัดสระบุรี
ต่อมาเมื่อตกงานจึงเดินทางเข้ากรุงเทพ ก่อนได้ร่วมทำกิจกรรมเดินจากจังหวัดนครราชสีมาสู่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยกับกลุ่มทะลุฟ้า เป็นระยะทางกว่า 247.5 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินกว่า 15 วัน เพื่อเรียกร้องให้ประยุทธ์ลาออก และปักหลักนอนชุมนุมข้างทำเนียบรัฐบาลเป็นเวลาอีกกว่า 16 วัน ต่อมาเขากับคนอื่นๆ ถูกจับกุมและสลายการชุมนุมโดยเจ้าหน้าที่รัฐในเช้าวันที่ 28 มีนาคม อาทิตย์ยังคงยืนหยัดอยู่ร่วมกับกลุ่มทะลุฟ้าจนถึงทุกวันนี้
ไม่นานมานี้ ผู้ที่ถูกคุมขังในคดีชุมนุมที่ดินแดงได้ทยอยถูกปล่อยตัวออกจากเรือนจำแล้วบางส่วน ด้วยเงื่อนไขห้ามเดินทางออกจากเคหสถานในช่วงเวลา ตี 5 ไปจนถึง บ่าย 3 โมง และต้องติดกำไล EM ด้วย ในการเยี่ยมครั้งนี้ ทนายจึงนำเงื่อนไขการให้ประกันในลักษณะดังกล่าว มาพูดคุยกับอาทิตย์ว่าเขาคิดเห็นเช่นไรกับข้อจำกัดเช่นนี้ เพื่อแลกกับการได้อิสรภาพกลับคืน
อาทิตย์ตอบกลับว่า ยินดีหากจะขอประกันด้วยเงื่อนไขให้ติดกำไล EM แต่ยืนกรานไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับเงื่อนไขกำหนดเวลา เข้า-ออกบ้าน เพราะคิดเห็นว่าเป็นการจำกัดอิสรภาพที่เกินกว่าเหตุ และที่สำคัญเขากลัวว่าเงื่อนไขนี้จะกลายเป็นบรรทัดฐานใหม่สำหรับการให้ประกันผู้ถูกคุมขังทางการเมืองคนอื่นๆ ต่อไปในอนาคต และหากเป็นเช่นนั้นเขายินดีที่จะถูกยึดอิสรภาพชั่วคราวไปเรื่อยๆ เช่นนี้จะยังดีกว่า
การเข้าเยี่ยมครั้งนี้ดูเหมือนว่าบทสนทนาจะไม่มีหัวข้ออะไรให้ถามตอบกันเป็นพิเศษ โดยเฉพาะเมื่อพักหลังนี้แทบไม่มีข้อความหรือจดหมายจากคนอื่นๆ ฝากไปถึงอาทิตย์เลย จนทนายเองก็กลัวว่าอาทิตย์จะเสียกำลังใจไปเสียก่อน
เมื่อถามถึงครอบครัวของเขา อาทิตย์สูญเสียทั้งพ่อและแม่ไปหลายปีแล้ว ยังคงมีเพียงญาติคนอื่นๆ ที่อาศัยอยู่ไกลถึงอุบลฯ ซึ่งอาทิตย์ก็ไม่อยากติดต่อไปเพื่อสร้างความลำบากใจให้พวกเขาสักเท่าไหร่ แม้ทนายจะคะยั้นยะคอถามทุกครั้งที่เจอกันด้วยความเป็นห่วงว่า ‘อยากฝากข้อความไปถึงคนที่บ้านไหม’ แต่เขาก็ปฏิเสธทุกครั้ง
สิ่งนี้ทำให้ทนายย้อนคิดถึงสิ่งที่ ‘ไผ่’ จตุภัทร์ พูดแสดงความเป็นห่วงถึงเพื่อนว่า “อาทิตย์เป็นคนที่ชอบเกรงใจและเป็นห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเองเสมอ”
เขาไม่เคยฝากส่งข้อความหาครอบครัวของตัวเองเลยแม้แต่ครั้งเดียว ‘ไม่อยากรบกวนพวกเขา’ ชายหนุ่มตอบด้วยเหตุผลสั้นๆ ในทางกลับกัน อาทิตย์เป็นธุระคอยนำข้อความจากเพื่อนผู้ต้องขังคนอื่นๆ ในเรือนจำที่ต้องการส่งถึงญาติ ฝากทนายไปบอกครอบครัวพวกเขาอยู่เสมอๆ แม้ไม่ใช่ผู้ต้องขังคดีทางการเมือง
คนแล้วคนเล่า ข้อความแล้วข้อความเล่าที่ทนายต้องสวมบทเป็น ‘ผู้ส่งสารเฉพาะกิจ’ โดยมีอาทิตย์เป็นตัวกลางรวบรวมรับฝากจากเพื่อนผู้ต้องขังหลากหลายคน ซึ่งจำนวนไม่น้อยที่ไม่เคยมีใครมาเยี่ยมเยียนเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ดูแล้วจะเป็นจริงอย่างที่ไผ่พูดว่าเขาเป็นห่วงคนรอบข้างมากกว่าตัวเองเสมอ แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากและบั่นทอนจิตใจเช่นครั้งนี้ก็ตาม ทุกครั้งที่ทนายได้เข้าเยี่ยมอาทิตย์ เขาไม่เคยปริปากบ่นเรื่องไหน ไม่ว่าจะเรื่องการกิน หลับ นอน หรือความทุกข์ใจส่วนตน…เรื่องไหนๆ ก็ตาม
ทุกครั้งที่ทนายถามกับอาทิตย์ด้วยคำถามเดียวกันว่า ‘อยู่ได้ไหม’ ‘อาหารอร่อยไหม’ อาทิตย์ตอบเพียง ‘อยู่ได้สบายครับ’ และบ่อยครั้งที่เขาร้องขอ ‘ซอสถั่วเหลือง’ เพื่อเหยาะคลุกข้าวให้มีรสชาติดีมากขึ้นเท่านั้น
ก่อนจากลากัน เขาได้ฝากข้อความอวยพรให้กับการวิวาห์ของ ‘ไดโน่ ทะลุฟ้า’ กับแฟนสาว ที่จัดพิธีไปเมื่อวันที่ 10 ธันวาคมที่ผ่านมา หลังก่อนหน้านี้ต้องเลื่อนการจัดงานออกไปเพราะถูกคุมขังอยู่ในเรือนจำ ‘ขอให้ไดโน่กับป็อปมีความสุขกับชีวิตคู่หลังจากนี้มากๆ’ เขาว่าอย่างนั้น
.
หมายเหตุ: หากยังไม่ได้รับการประกันตัว สามารถส่งจดหมายเป็นกำลังใจถึง ‘อาทิตย์ ทะลุฟ้า’ ได้ โดยเขียนจ่าหน้าซองถึง ทวี เที่ยงวิเศษ (หมายเลขผู้ต้องขังที่ 3651/64) แดน 5 เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ 33 ถนนงามวงศ์วาน แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900
.
อ่านรายงานข่าวกรณีของทวี
บันทึกทนายความ เยี่ยม “อาทิตย์ ทะลุฟ้า” และ “ชิติพัทธ์” ผู้ฝากศรัทธาและความห่วงใยสู่ผู้คนนอกเรือนจำ
บันทึกเยี่ยม ไผ่ – อาทิตย์ ทะลุฟ้า – ชิติพัทร์: “หากคนข้างนอกยังไม่หมดหวัง คนข้างในก็พร้อมจะสู้ต่อ”
.