“หนูไม่ได้กลัวคุก แต่หนูสิ้นหวังในกระบวนการยุติธรรม” บันทึกเหตุการณ์ศาลสั่งจำคุก 6 เดือนกับเบนจาในคดีละเมิดศาล

admin010 บทความ/บันทึกเยี่ยม, เรื่องเด่น

“หนูไม่ได้กลัวคุก แต่หนูสิ้นหวัง สิ้นหวังในกระบวนการยุติธรรม หนูแค่โปรยกระดาษ ไม่ได้ฆ่าใครตาย มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ พวกที่ทำรัฐประหารยังลอยหน้าลอยตาไม่โดนแบบหนูเลย”

.

บันทึกโดยย่อจากความทรงจำของทนายไทบ้าน

.

เบนจา อะปัญ เดินเข้ามาในห้องพิจารณาด้วยเท้าเปล่า

ชุดนักโทษสีน้ำตาลอ่อน สวมแมส ใส่เฟสชิลด์

หน้าอกปักด้วยป้ายผู้ต้องขังชื่อและข้อหา

เบนจา ถูกเบิกตัวมาฟังคำสั่งคดีละเมิดอำนาจศาล

คดีนี้ผมไม่ได้เป็นทนายความในคดี แต่ตั้งใจไปเจอเบนจา

เพื่อให้กำลังใจเขา เราสนทนากันได้ไม่นานนัก

จากนั้นผมก็ออกจากห้องพิจารณาไปกำหนดวันนัดสืบพยาน

.

ผมกลับมาหน้าห้องพิจารณาคดี 807 ศาลอาญา

เบนจายืนอยู่หน้าห้องพิจารณาด้วยเท้าเปล่า

ต่ำเขาแดงกล่ำ ร้องไห้ จ้องหน้ามองมาที่ผม

“หนูไม่ได้กลัวคุกนะพี่ แต่หนูแค่สิ้นหวัง สิ้นหวังในกระบวนการยุติธรรม”

ขณะนั้นผมยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมถามพี่ทนายถึงรู้ว่า

ศาลพิพากษาลงโทษจำคุกเบนจา ฐานละเมิดอำนาจศาล 6 เดือน

(ลงโทษเต็มสูงสุดตามที่กฎหมายกำหนดไว้)

ศาลให้เหตุผลว่า แม้ผู้ถูกกล่าวหารับข้อเท็จจริง

แต่กลับต่อสู้ว่าไม่ผิด ไม่สำนึกในการกระทำผิด

ส่งเสียงดัง ไม่สงบเรียบร้อย ก่อความรำคาญ

แถลงการณ์ที่มีเนื้อหาประณาม ใส่ร้าย ดูหมิ่นตุลาการ

เข้าข่ายไม่ปฏิบัติตาม รัฐธรรมนูญ ม.50(3)(6)

และละเมิดข้อกำหนดศาลอาญาข้อ 1 และ 6

.

หนูจะยืนอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน เขาจะทำอะไรก็ทำเลย

เขามีอำนาจอยู่แล้ว อยากจะทำอะไรก็ทำเลย

แต่ร่างกายหนูคือของหนู

เบนจา ยืนยันจะไม่เดินไปไหน

มันคือการต่อสู้ยืนยันว่าสิทธิในเนื้อตัวร่างกายเป็นของเขา

เขาต่อสู้แม้กระทั่งในวินาทีสุดท้ายที่จะถูกพาไปเรือนจำ

เขายืนยันว่ามันคือร่างกายเขา เขาจะไม่เดินไป จะทำอะไรกับเขาก็ทำได้เลย

.

เบนจายืนร้องไห้ น้ำตาไหล แววตานิ่ง สิ้นหวัง

ราวกับยืนไว้อาลัยให้กับความยุติธรรม

วินาทีนั้นมันหดหู่และบีบหัวใจ

เวลาผ่านไปไม่นานมากนัก

รอบกายของเบนจาเต็มไปด้วยเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์

.

เบนจา นอนเอาตัวราบลงไปกับพื้น

แสดงออกเชิงสัญลักษณ์ต่อต้านสิ่งที่เขาคิดว่าไม่เป็นธรรม

เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์บอกเบนจาว่า

เบนจาลุกเดินไปเถอะ สู้กันไปตามกระบวนการ อย่าทำแบบนี้เลยนะ

“หนูก็กำลังสู้อยู่นี่ไง สู้เท่าที่หนูทำได้ หนูทำอะไรได้บ้าง

เพราะหนูไม่ได้ถือกฎหมาย ตอนนี้หนูก็สู้ทำที่หนูทำได้ หนูกำลังสู้อยู่”

“ศาลคือใคร ใครคือใคร ศาลมาจากใคร ศาลตัดสินในนามของใคร”

เบนจา พูดไปพลางร้องไห้ไป

เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์พยายามเอาตัวเบนจาลุกขึ้นนั่งรถเข็น

เบนจานั่งกอดอกนั่งร้องไห้ พร้อมกับพูดว่า

“มันจะเจ็บแค่ไหนกันเชียว นี่คือการต่อสู้ของหนู”

เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์หลายคนอุ้มเบนจาขึ้นรถเข็นไป

ผมเดินเข้าไปจับมือเบนจา เขาจับมือผมแน่น แววตามองมาที่ผม

“หนูรออยู่นะพี่” พร้อมร้องไห้ไป ผมนิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก

พี่จะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เบนจาได้รับความเป็นธรรม พี่สัญญา

.

เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์พาเบนจานั่งรถเข็นไปจนลับสายตา

สำหรับผมนี่ไม่ใช่ความดื้อของเขา แต่มันคือการต่อสู้จนถึงเฮือกสุดท้าย

ของสามัญชนคนธรรมดาอย่างเรา เพื่ออารยะขัดขืนต่อสิ่งที่เขามองว่าไม่เป็นธรรม

.

นรเศรษฐ์ นาหนองตูม

ทนายความศูนย์ทนายวามเพื่อสิทธิมนุษยชน

ข่าวหรือบทความที่เกี่ยวข้อง

X