“ขนุน” อดอาหารเข้าวันที่ 7 ฝากแถลงการณ์ฉบับที่ 5 สั้น ๆ ว่า “อิสรภาพ” ฝันว่าจะได้เห็นบ้านตัวเองอีกครั้งในเร็ววัน

27 ก.พ. 2568 ทนายความเข้าเยี่ยม “ขนุน” สิรภพ พุ่มพึ่งพุทธ นักกิจกรรมวัย 24 ปี และผู้ต้องขังระหว่างอุทธรณ์ในคดีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 ที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ หลังขนุนได้ตัดสินใจเริ่มอดอาหารประท้วง เพื่อเรียกร้องการสร้างอิสรภาพที่ถาวรสำหรับผู้ถูกกล่าวหาทางการเมือง มาตั้งแต่วันที่ 21 ก.พ. 2568 วันนี้นับเป็นการอดอาหารวันที่ 7 แล้ว

วันนี้ทนายไม่ได้เข้าไปเยี่ยมขนุนที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ เหมือนเช่นเคย เนื่องจากขนุนถูกนำตัวมาที่ รพ.ราชทัณฑ์ ตั้งแต่ช่วงบ่ายของเมื่อวานนี้ ขนุนลงมาห้องเยี่ยมด้วยการนั่งบนรถเข็น ร่างกายดูซูบลงบ้าง แต่ยังไม่เยอะ อาจเพราะเป็นคนที่มีกล้ามเนื้อมากอยู่แล้ว แววตายังดูสดใสอยู่ แต่ก็เห็นว่ามีอาการเหนื่อยตอนพูด

ขนุนเล่าว่า เมื่อวานนี้พยาบาลมาเจาะเลือด แต่หาเส้นเลือดไม่เจอ พยาบาลจึงเจาะครั้งที่ 2 ครั้งนี้เส้นเลือดแตกแล้วเขาเกิดเป็นลมไป เมื่อตื่นมาก็พบว่าเขาถูกเจาะเลือดไปแล้ว นอกจากนี้ มีการเอ็กซ์เรย์ปอดด้วย ผลเลือดและผลเอ็กซ์เรย์เท่าที่ทราบ ปอดยังทำงานปกติ ค่าเลือดปกติ ค่าความดันปกติ มีเพียงค่าน้ำตาลในเลือดที่ลดจากเมื่อวาน เหลือเพียง 59 มก./ดล. ส่วนน้ำหนักยังไม่ได้ชั่งจะชั่งในวันนี้

ขนุนบอกอีกว่า เขาได้ขอแพทย์ดูผลเลือด ตอนแรกแพทย์ไม่ยอมให้ดู บอกให้ทนายไปขอคัดถ่ายเอา แต่เขายืนยันว่าอยากดูด้วยตัวเองก่อน สุดท้ายก็ได้ดูแต่ก็ไม่เข้าใจว่า ค่าต่าง ๆ หมายถึงอะไรบ้าง

ตอนนี้เขารักษาตัวอยู่ที่ชั้น 6 เตียง 3 แผนกอายุรกรรม ห้องนี้มีผู้ป่วยทั้งหมด 18 คน สำหรับขนุนแล้วเขารู้สึกว่าผู้ป่วยคนอื่น ๆ คือ ผู้ป่วยที่ใกล้เสียชีวิตกันหมดเลย ขนุนบ่นให้ฟังด้วยว่า ที่โรงพยาบาลไม่มีหนังสืออ่าน ไม่มีโดมิเมลด้วย

ตั้งแต่เมื่อวาน ทั้งพยาบาลและแพทย์ต่างพยายามหว่านล้อมให้เขารับสารอาหารหรือเกลือแร่ มีการเอาของหวานหรือน้ำหวานมาวางให้พร้อมถามว่ากินไหม แต่ขนุนยังคงปฏิเสธ ยืนยันว่าเขาจะอดอาหารต่อไป โดยพูดว่า “ไม่เอา ไม่กิน อิสรภาพ” พยาบาลพูดเรื่องบุ้งขึ้นมาบ่อยครั้งว่า ไม่อยากให้ขนุนกลายเป็นแบบนั้น การปฏิบัติโดยรวมก็ค่อนข้างระมัดระวังและดูตั้งใจมาก ขนุนคิดว่าแพทย์พยาบาลน่าจะฝังใจกับเรื่องของบุ้งกันอยู่

ขนุนกล่าวว่า การได้อยู่ชั้นหกทำให้เขาได้มองวิวนอกหน้าต่างที่เห็นโรงพยาบาลวิภาวดีซึ่งเขาไปใช้บริการอยู่บ่อยครั้ง เขานั่งมองอยู่ราว 1 ชั่วโมง “มองให้เห็นให้ไกลที่สุด ให้เห็นท้องฟ้ากว้าง และฝันว่าจะได้เห็นบ้านตัวเองอีกครั้งในเร็ววัน”

แถลงการณ์ของขนุนวันนี้มีเพียงคำสั้น ๆ เพราะเขายังไม่ได้รับกระดาษตั้งแต่มาอยู่โรงพยาบาล โดยเขาฝากแถลงการณ์ฉบับที่ 5 มาดังนี้